Tomato

Walong taon na ang nakalipas, ang kanyang pamilya ay nawasak, at siya ay naiwan na walang-wala at walang tahanan.
Walong taon pagkatapos, bumalik siya na may paghihiganti sa kanyang puso, dala-dala ang poot upang sunugin ang kalangitan.
"Gusto kong katakutan ako ng kalangitan, gusto kong manginig ang mundo para sa akin, gusto kong maging baliw ang mundo dahil sa akin."
Guo Yi!
Isang lalaking may malamig na dugong pagmamataas, na hindi man lang nagdidignang tumingin sa mga karaniwang tao ng mundo.
Isang alamat na may mapagpasyang presensya, matapang at malakas ang loob na hamunin ang mga nilalang ng Jiutian.

Ang Sagradong Doktor

Isang guro ng martial arts na tinawag na basura? Gaano kahiya-hiya iyon?


Ang pinakamahalaga ay mukhang mahina at marupok ang batang ito. Walang umasang magiging kalapastanganan at kayabangan niya. Ang mga Chen ay nagalit nang husto. Si Chen Zuoyu ay sobrang galit na namula ang kanyang mukha, pinagdikit niya ang kanyang mga ngipin at sinabing, "Bata, malalaman mo rin kung gaano ako kalakas. Gagawin kitang magmakaawa para sa buhay at kamatayan!"


"Talaga?" Ngumiti si Guo Yi nang walang pakialam at sinabing, "Pero para sa akin, wala kang pinagkaiba sa isang mababang tao na puro salita lang."


"Putangina!" Sumigaw sa galit si Chen Zuoyu at sumugod na nakakuyom ang mga kamao.


Pagtitiis ng hindi matitiis—paano niya lulunukin ang ganitong insulto? Dahil sa pang-aasar ng batang ito, paulit-ulit, halos mawala na ang huling bahagi ng kanyang pasensya. Lalo na ang huling pangungusap, na nagpasiklab sa galit at pagnanais pumatay sa kanyang puso.


Kabanata 223: Mga Ugnayang Dugo