Tomato

Walong taon na ang nakalipas, ang kanyang pamilya ay nawasak, at siya ay naiwan na walang-wala at walang tahanan.
Walong taon pagkatapos, bumalik siya na may paghihiganti sa kanyang puso, dala-dala ang poot upang sunugin ang kalangitan.
"Gusto kong katakutan ako ng kalangitan, gusto kong manginig ang mundo para sa akin, gusto kong maging baliw ang mundo dahil sa akin."
Guo Yi!
Isang lalaking may malamig na dugong pagmamataas, na hindi man lang nagdidignang tumingin sa mga karaniwang tao ng mundo.
Isang alamat na may mapagpasyang presensya, matapang at malakas ang loob na hamunin ang mga nilalang ng Jiutian.

Ang Sagradong Doktor

Siya ay naglakad nang mabagal papasok sa bulwagan, ang kanyang mahabang, mukha na parang kabayo ay bahagyang natatakpan ng isang eyepatch na tumatakip sa isang mata, na nag-iiwan lamang ng isa na nakikita.


Lahat ay tumayo at yumuko nang sabay-sabay, "Heneral!"


"Hmph!" ang Heneral ay umunga, "Isang grupo ng walang silbing basura!"


"Oo!" lahat ay tumango, hindi nangangahas na itaas ang kanilang mga ulo, pinapanatili ang kanilang nakayukong postura.


"Ang pagkabigo ng planong ito ay lubos na ikinasama ng loob ko," ang Heneral ay kumunot ng mata at sinabi, "Ang Arbitrador ay lubos ding nadismaya."


Ang mga tao ay lalong natakot, pawis ay tumutulo sa kanilang mga mukha.


"Hindi patay si Sopu, lahat ng ating mga plano ay nabigo," ang Heneral ay bumuntong-hininga, "Ang pagkalugi... malubha!"


Walang sinuman ang nangahas na magsalita.


Pagkalipas ng mahabang sandali, isang matatapang na tao ay sa wakas ay nagsalita, "Heneral, lahat ay dahil sa... isang Tsino!"


Kabanata 392: Isang Makitid na Pagtakas sa Kamatayan