Waning Moon

Tatlong taon na ang nakalipas, siya ay naghasik ng lagim sa Africa, walang alinlangang ang Hari ng mga Hari ng Sundalo. Tatlong taon pagkatapos, bumalik siya sa lungsod, walang kotse, walang bahay, at laging nasa gulo.
Nag-apply bilang security guard sa isang kumpanya, lumipat mula sa larangan ng digmaan patungo sa opisina, siya ay tahimik, matalino, at may lalim. Kahit ang mga security guard ay maaaring magkaroon ng kanilang sandali sa tagsibol.
Sa tuwing may nagtatanong sa kanya, bakit ikaw lagi ang malas?
Mahiyaing sasabihin ni Basil Jaak, ito'y dahil masyadong halata ang aking kaguwapuhan!
...

Malapit na Katawan Hari ng mga Sundalo

Sa isang malamig na tingin kay Basil Jaak, nagpatuloy si Alger sa kanyang pagbabanta, "Tinawagan ko na ang aking mga tauhan, papunta na sila dito. Sa sandaling magbigay ako ng utos, kahit gaano ka pa magsumikap, hindi ka na makakatakas!"


"Haha!" Nang marinig ang banta ni Alger, tumawa nang malakas si Basil Jaak, walang ipinakitang takot. Sa halip, pinagtibay niya, "Alger, sinusubukan mo bang takutin ang isang bata? Ikaw may mga tauhan, akala mo wala kami? Huwag mong sabihin, sa tingin mo, ang ilang tauhan mo ay talagang makakagarantiya ng iyong kaligtasan?"


Ang mga mata ni Alger ay mabilis na kumitid, isang bahid ng takot ay tumagas sa kanyang mga mata. Kahit gaano pa niya ito maingat na kinalkula, hindi niya inaasahan na si Basil ay makakasandal sa kanyang kahindik-hindik na kabilisan upang siya ay mabihag.


Sa oras na iyon, kahit na mangahas ang kanyang mga tauhan na subukang iligtas siya, malamang na haharap siya sa matinding panganib at peligro.


Kabanata 132 Ang pangalan ko ay 'Matandang Lalaki