ManyWriters

Nang ipinahayag ni Zack Reed ang kanyang damdamin para sa kaakit-akit na bagong estudyante, inaasahan ng lahat na ako ay magkakaroon ng emosyonal na pagsabog at gagawa ng kaguluhan. Gayunpaman, wala ako sa paningin, kahit matapos ang kanyang pag-amin.

Hindi alam ni Zack, nasa kuwarto ako ng kanyang roommate, nakasuot ng kanyang hoodie at nagtatanong nang may pagkabagot:

"Nabasa ko ang iyong kama. Saan ka matutulog ngayong gabi?"

Umiwas ng tingin si Simon Yates, halatang gumagalaw ang kanyang lalamunan habang inaabutan ako ng tuwalya.

"Patuyuin mo muna ang iyong buhok. Papalitan ko ang bedding bago ka magpahinga."

Pinaplano ni Zack na ibunyag ang kanyang damdamin sa magandang transfer student na iyon.

Inutusan niya ang lahat na itago ito sa akin. Ngunit hindi niya alam na ang ilang mapagtsismis na mga tao ay hindi nakapagpigil at sinabihan na ako.

Alamang-alam ng lahat na may pagtingin ako kay Zack at iniimagine ko ang hinaharap kasama siya.

Sa pagkakataong ito, mukhang lubos na nabighani si Zack sa babaeng iyon.

Inaasahan ng mga tao na ako ay magiging hysterical, iiyak, at gagawa ng eksena.

Lahat ay gustong masaksihan ang ganitong romantikong drama.

Lahat sila ay naghihintay sa aking pagbagsak at pagtakbo upang guluhin ang sitwasyon.

Gayunpaman, sa kanilang pagkabigo, kahit matapos ang matagumpay na pag-amin ni Zack, hindi pa rin ako lumitaw.

Ang mga manonood, tatlong hanay ang lalim, ay nagsimulang mawalan ng sigla.

Kahit ang ekspresyon ni Zack ay kulang sa kaligayahan.

Niyakap niya ang kanyang bagong girlfriend at tiningnan ang kanyang telepono.

Walang dumarating na tawag o text.

Ang Pag-amin ng Aking Ex ay Bumalik sa Kanya, Nasa Kama Ako ng Kanyang Roommate

Umitim nang bahagya ang ekspresyon ni Zack.


Pagkatapos ay kinausap niya ang grupo, na nagsasabing, "Ako ang bahala ngayong gabi. Lahat ay pwedeng sumama."


Sumigaw sa tuwa ang mga estudyanteng nanonood.


Nakatago ako sa likod ng ilang puno at ngayon lang lumabas.


May isang matalas ang mata na nakakita sa akin at sumigaw, "Tingnan niyo, si Lola! Nandito si Lola!"


"Alam ko na. Hindi maaaring lumayo si Lola."


Bigla namang tumaas ang tingin ni Zack. Nang makita ako, isang mahinang ngiti ang bahagyang lumitaw sa kanyang mga labi.


Hindi ko pinansin ang mga manonood na sabik sa drama.


Hinila ni Zack ang kanyang bagong girlfriend palapit.


Tumingin siya sa akin at malamig na sinabi, "Hindi mo pwedeng gawan ng emosyon."


"Mahigit isang dekada na tayong magkakilala. Ayokong magsabi ng masyadong masakit at sirain ang ating matagal na pagkakaibigan."


"Mula ngayon, patuloy kitang ituring na kapatid."


"Kung kailangan mo ng anuman, huwag kang mag-atubiling lumapit sa akin."


Pagkatapos ay ibinaba niya ang kanyang boses, "Sa dami ng mga nanonood, huwag kang gumawa ng eksena. Umuwi ka na."


"Zack," pinutol ko siya at dahan-dahang humakbang pasulong.


Kumunot na naman ang noo niya, "Lola, kumilos ka nang maayos."


Ngumiti ako at iniabot sa kanya ang bracelet na katatanggal ko lang sa aking pulso.


Nang makita ang bracelet, agad na sumama ang ekspresyon ni Zack. "Lola, ano na naman ang binabalak mo?"


"Kunin mo na ang bracelet. Hindi na kita gagambalain pagkatapos nito."


Tinitigan ako ni Zack, ang tono niya ay lalong lumalamig, "Wala akong pakialam sa maliit na halagang ito."


Pagkatapos niyang magsalita, tumalikod ako at inihagis ang bracelet sa isang malapit na basurahan.


"Pwede mo ring itapon ang lahat ng ibang regalo na binigay ko sa iyo noon."


Pagkatapos noon, umalis ako nang hindi na siya tinitingnan pa.


Nang makarating ako sa tabing-ilog, bumubuhos na ang ulan.


Nakatayo sa ilalim ng buhos ng ulan na may payong, pinag-isipan ko ang mga panaginip na mayroon ako nitong nakaraang ilang gabi.


2#02