บทที่ 3
"พอได้แล้ว!" คุณนายเกรย์ทนฟังต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว "ที่รักของคุณป่วย แต่สิ่งแรกที่คุณคิดไม่ใช่ความเป็นห่วง แต่กลับคิดว่าเธอพยายามหลอกคุณ ฉันเลี้ยงคนโง่แบบนี้มาได้ยังไงกัน!"
เพื่อนสนิทไม่ได้ปล่อยให้พวกเขารออีกนาน เธอรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรวิดีโอคอลหาฉันทันที
ฉันรีบทาครีมรองพื้นให้ริมฝีปากดูซีดขาว จากนั้นก็ยุ่งผมเล็กน้อยเพื่อให้ดูอ่อนแอมากขึ้น
อเล็กได้ยินเสียงต่อสายแล้วเริ่มดุโดยไม่แม้แต่จะมองที่หน้าจอ
"เมโลดี้ เธอกล้ามากขึ้นเรื่อยๆ นะ ถึงกับแสดงละครป่วยแบบนี้..."
เขาหยุดกลางคันเมื่อมองที่หน้าจอ กลืนคำพูดที่เหลือลงไป
ช่วยไม่ได้ ฉันดูอ่อนแอมากในวิดีโอ
ฉันไอดังๆ สองสามครั้ง แล้วทักทายพวกเขาด้วยเสียงอ่อนแรง
"อเล็ก คุณกำลังพูดถึงอะไรเหรอ? ... แม่ เดซี่ ทำไมพวกคุณถึงอยู่ที่บ้านล่ะ?"
"เธอ... เธอป่วยจริงๆ เหรอ? เธออยู่ที่ไหน?"
อเล็กชัดเจนว่าถูกจับได้แบบไม่ทันตั้งตัว พูดติดอ่าง
ฉันยิ้มอย่างอ่อนแรง "ฉันเข้าโรงพยาบาลน่ะ ไม่มีอะไรหรอก แค่หวัดนิดหน่อย อีกไม่กี่วันก็หาย"
คุณนายเกรย์จ้องอเล็กอย่างดุดัน "เมโลดี้ เด็กโง่ ทำไมไม่บอกแม่ว่าเป็นหวัดหนักล่ะ? แม่น่าจะไปดูอาการเธอ"
ฉันพูดคุยเรื่องทั่วไปกับคุณนายเกรย์สักพัก ยิ้มแล้วพูดว่า "เกิดอะไรขึ้นที่นั่นเหรอ? บ้านดูรกไปหมด"
ไม่ต้องล้อเล่นหรอก พวกเขาเพิ่งมีการปะทะกันอย่างรุนแรง บ้านจะไม่รกได้ยังไง?
ฉันกำลังจะพูดเรื่องนั้นต่อ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง อเล็กดูแปลกๆ และพยายามปิดบัง
"พักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้ฉันจะไปเยี่ยม"
น้ำเสียงที่เขาใช้พูดกับฉันอาจเรียกได้ว่าอ่อนโยนเลยทีเดียว
ฉันได้แต่หัวเราะขมขื่นในใจ
แน่นอน เมื่อไม่มีใครรู้ว่าเขารังแกฉัน เขาก็ทำได้โดยไม่รู้สึกผิด
แต่เมื่อทุกอย่างถูกเปิดเผย เขาก็ต้องถอยเพื่อรักษาหน้า
ความจริงแล้ว เขาเป็นคนที่ห่วงภาพลักษณ์มาตลอด เพราะเขาไม่สามารถคบกับหลานสาวของตัวเองได้ เขาจึงเลือกฉันเป็นเกราะกำบัง
ฉันรู้จักผู้ชายคนนี้ทะลุปรุโปร่งแล้ว
เมื่อตายไปครั้งหนึ่งแล้ว ฉันไม่มีความรักหลงเหลือให้เขาแม้แต่น้อย
ในขณะที่เพื่อนสนิทกำลังจะรับโทรศัพท์ไปคุยกับฉันต่อ วิเวียนก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป
"เมโลดี้ พี่สาว ทำไมพี่ถึงป่วยล่ะ? อาการหนักไหม?"
เธอรีบเข้ามาทักทายฉัน พร้อมกับอวดรอยจ้ำที่คอให้เห็นชัดๆ
เธอคิดว่าฉันจะตะโกน อาละวาด เสียการควบคุม
ด้วยวิธีนี้ เธอจะทำให้อเล็กเกลียดฉันมากขึ้น ทำให้ความสัมพันธ์ของเราแย่ลงไปอีก
แต่ความจริงแล้ว ฉันแค่ยิ้มและพูดว่า "วิเวียนกลับมาแล้วเหรอ? ดีจังเลย ฉันป่วยเลยต้อนรับเธอไม่ได้ ให้พี่ชายเธอดูแลเธอแทนแล้วกัน!"
จากนั้นฉันก็ถามเธอว่า "รอยแดงๆ ที่คอเธอคืออะไรน่ะ ยุงกัดเหรอ?"