ManyWriters

ฉันหลงรักอเล็กอย่างหมกมุ่น และฉันเต็มใจที่จะแต่งงานกับเขาเพียงเพื่อเป็นเกราะกำบังให้กับความสัมพันธ์ลับๆ ของเขากับคนรักในวัยเด็ก
"คืนนี้ฉันจะพาวิเวียนกลับบ้าน เธอไม่ควรโผล่หน้ามาให้เห็น"
ฉันกำลังพักฟื้นอยู่ในห้องรับรอง พยายามหลีกเลี่ยงพวกเขาให้ได้มากที่สุด ฉันได้แต่มองอย่างสิ้นหวังขณะที่พวกเขากอดกันและเดินขึ้นบันได พวกเขาไม่แม้แต่จะปิดประตูห้องนอนใหญ่ก่อนที่จะเริ่มความสัมพันธ์อันใกล้ชิด
ความคิดของฉันเรียบง่าย: การรักใครสักคนคือการรักในสิ่งที่พวกเขารัก
ฉันตกอยู่ภายใต้มนตร์สะกดของอเล็ก ถ้าฉันไม่สามารถมีเขาได้ ฉันก็พอใจที่จะเป็นนางเกรย์แค่ในนามเท่านั้น
แต่เมื่อเกิดแผ่นดินไหว ฉันได้เห็นอเล็กรีบวิ่งไปหาวิเวียน กอดเธอแน่นขณะที่พวกเขาหนีออกจากอันตราย
ในขณะเดียวกัน ฉันติดอยู่ใต้ซากกำแพงที่พังทลาย ป้ายโฆษณา และเสาไฟฟ้า ปิดตาลงตลอดกาล
ฉันเสียใจแล้วตอนนี้ ไม่มีความรักใดมีค่ามากกว่าชีวิตของฉันเอง
หากได้รับโอกาสอีกครั้ง ฉันตัดสินใจที่จะเลิกล้มความรู้สึกที่มีต่ออเล็ก
แต่ตอนนี้เขาคือคนที่เสียใจ

สามีทอดทิ้งฉันระหว่างแผ่นดินไหว

"พูดมาเถอะว่าคุณต้องการอะไร คุณอยากให้ฉันไปเดทกับคุณหรืออยากให้ฉันซื้อของขวัญให้คุณ? ขอพูดให้ชัดเจนนะ ทุกอย่างเป็นเรื่องง่าย แต่ฉันจะไม่มีการสัมผัสร่างกายที่ไม่จำเป็นกับคุณอย่างเด็ดขาด"


ฉันมองรูปลักษณ์ที่มันเยิ้มและมั่นใจของเขา รู้สึกเหมือนกำลังจะอาเจียนอาหารเย็นเมื่อคืนออกมา


เขาคิดได้ยังไงว่าการขู่ของฉันเป็นเพราะอยากได้ความรักจากเขา?


ความรักของเขามันมีค่าอะไร? แค่ไม่กี่เซ็นต์?


บทที่ 6