The nightingale lives

Nang galitin siya ng purong lotus, sinampal niya ito kaagad, "Isa lang itong pares ng luma at gasgas na sapatos. Kung gusto mo talaga ito, kunin mo at isuot mo."
Sumulpot ang Pangulo Jones na may mapaglarang mukha, "Asawa, kahit pa luma at gasgas na sapatos yan, ikaw lang ang papayagan kong magsuot nito."
"Umalis ka!"
...
【Isang lalaki, isang babae】Apat na taon na ang nakalipas, umalis siya nang galit na may dinadala sa kanyang sinapupunan. Apat na taon ang lumipas—
"Tiyo, napansin ko na ang iyong mukha ay may malungkot na hitsura, mukhang may labis na init ng atay. Malinaw na kulang ka ng asawa. Gusto mo bang makilala ang aking mommy?"
Ang pangulo na nanatiling mailap sa mga babae ay tumingin sa kanyang mini-me, lumalalim ang kanyang mga mata. Agad niyang inimpake ang mag-ina, at dinala sila pauwi, inaalagaan sila hanggang sa mairita ang lahat.
May nagtanong, "Pangulo Jones, hindi ba ito medyo masyadong hindi makatwiran?"
Ngumisi nang malamig ang pangulo, "Inaasahan mo ba na maging makatwiran ako kapag pinasasaya ko ang aking asawa?"
Ito ay isang kuwento tungkol sa mapang-aping Pangulo Jones, na mabangis na dominante, at hindi makatwiran sa pag-aalaga sa kanyang asawa.

Walang Humpay na Pagtugis Pagkatapos ng Diborsyo

Nagsimula ring tumawa si Adam Jones, "Kung makakakuha ka talaga ng diborsyo ay iba pang usapan, pero sa ngayon, hindi ka kwalipikado para pagnanasaan si Elly Campbell."


Lumawak pa ang ngiti sa gilid ng bibig ni James Churchill, pagkatapos ay nagbalik siya sa kanyang pagkamahinahon at sinabi, "Adam Jones, talagang may lakas ng loob kang bigyang-diin na ikaw ang asawa ni Elly. Natupad mo ba ang mga responsibilidad ng isang asawa sa mga nakaraang taon? May ideya ka ba kung ano ang pinagdaanan ni Elly sa lahat ng mga taong ito?"


Kumunot ang noo ni Adam Jones. Kaya niyang panindigan ang halos anumang bagay, pero pagdating sa mga bagay tungkol kay Elly Campbell, wala siyang tiwala sa sarili.


122. Hayaan siyang mamatay