The nightingale lives

Nang galitin siya ng purong lotus, sinampal niya ito kaagad, "Isa lang itong pares ng luma at gasgas na sapatos. Kung gusto mo talaga ito, kunin mo at isuot mo."
Sumulpot ang Pangulo Jones na may mapaglarang mukha, "Asawa, kahit pa luma at gasgas na sapatos yan, ikaw lang ang papayagan kong magsuot nito."
"Umalis ka!"
...
【Isang lalaki, isang babae】Apat na taon na ang nakalipas, umalis siya nang galit na may dinadala sa kanyang sinapupunan. Apat na taon ang lumipas—
"Tiyo, napansin ko na ang iyong mukha ay may malungkot na hitsura, mukhang may labis na init ng atay. Malinaw na kulang ka ng asawa. Gusto mo bang makilala ang aking mommy?"
Ang pangulo na nanatiling mailap sa mga babae ay tumingin sa kanyang mini-me, lumalalim ang kanyang mga mata. Agad niyang inimpake ang mag-ina, at dinala sila pauwi, inaalagaan sila hanggang sa mairita ang lahat.
May nagtanong, "Pangulo Jones, hindi ba ito medyo masyadong hindi makatwiran?"
Ngumisi nang malamig ang pangulo, "Inaasahan mo ba na maging makatwiran ako kapag pinasasaya ko ang aking asawa?"
Ito ay isang kuwento tungkol sa mapang-aping Pangulo Jones, na mabangis na dominante, at hindi makatwiran sa pag-aalaga sa kanyang asawa.

Walang Humpay na Pagtugis Pagkatapos ng Diborsyo

"Hindi ko lang siya kilala, kundi malapit din kami!"


Nagngalit ng ngipin si Adam Jones at nagsalita sa malalim na boses, ang imahe ni Elly Campbell na lubhang natakot ay nagdulot ng sakit sa kanyang dibdib. Hawak niya ang malambot na bata sa kanyang mga bisig, gusto niyang paluin ito, ngunit hindi niya magawa.


Buong puso na gustong makita siya ng bata. Paano niya ito masisisi? Bukod pa rito, paano maiisip ng isang tatlong taong gulang na bata ang lahat ng bagay?


"Alam ba ni William Campbell na ang pagtakas nang ganito ay magpapabalisa at matatakot si Mommy? Paano kung kinuha ka ng isang masamang tao? Hindi ka ba natatakot na malungkot si Mommy?"


Matiyagang kinausap ni Adam Jones ang maliit na William Campbell.


148. Sobrang pang-aapi