The nightingale lives

Nang galitin siya ng purong lotus, sinampal niya ito kaagad, "Isa lang itong pares ng luma at gasgas na sapatos. Kung gusto mo talaga ito, kunin mo at isuot mo."
Sumulpot ang Pangulo Jones na may mapaglarang mukha, "Asawa, kahit pa luma at gasgas na sapatos yan, ikaw lang ang papayagan kong magsuot nito."
"Umalis ka!"
...
【Isang lalaki, isang babae】Apat na taon na ang nakalipas, umalis siya nang galit na may dinadala sa kanyang sinapupunan. Apat na taon ang lumipas—
"Tiyo, napansin ko na ang iyong mukha ay may malungkot na hitsura, mukhang may labis na init ng atay. Malinaw na kulang ka ng asawa. Gusto mo bang makilala ang aking mommy?"
Ang pangulo na nanatiling mailap sa mga babae ay tumingin sa kanyang mini-me, lumalalim ang kanyang mga mata. Agad niyang inimpake ang mag-ina, at dinala sila pauwi, inaalagaan sila hanggang sa mairita ang lahat.
May nagtanong, "Pangulo Jones, hindi ba ito medyo masyadong hindi makatwiran?"
Ngumisi nang malamig ang pangulo, "Inaasahan mo ba na maging makatwiran ako kapag pinasasaya ko ang aking asawa?"
Ito ay isang kuwento tungkol sa mapang-aping Pangulo Jones, na mabangis na dominante, at hindi makatwiran sa pag-aalaga sa kanyang asawa.

Walang Humpay na Pagtugis Pagkatapos ng Diborsyo

Nang marinig ito, naninigas ang ekspresyon ni Elly Campbell, at naging mas malamig siya, ngunit hindi na siya nangahas na gumawa ng eksena kay Adam Jones, tinitigan lamang siya ng isang pares ng malalamig na mata, matinding nakatitig.


Ang sulok ng mga labi ni Adam Jones ay umangat sa kasiyahan habang binubuhat niya si Elly patungo sa kotse.


Sa ngayon, ang paa ni Elly ay lalong sumasakit, at wala siyang gana na makipagtalo kay Adam, pinapayagan siyang magmaneho papunta sa malapit na ospital ng ortopediko.


"Hindi naman masyadong malala, hindi naalis ang buto, ngunit ang ligament ng bukung-bukong ay nasugatan, kaya hindi ka muna makakalakad sa ngayon."


170. Kaunti lang ang tao dito, hindi nakakahiya