The nightingale lives

Nang galitin siya ng purong lotus, sinampal niya ito kaagad, "Isa lang itong pares ng luma at gasgas na sapatos. Kung gusto mo talaga ito, kunin mo at isuot mo."
Sumulpot ang Pangulo Jones na may mapaglarang mukha, "Asawa, kahit pa luma at gasgas na sapatos yan, ikaw lang ang papayagan kong magsuot nito."
"Umalis ka!"
...
【Isang lalaki, isang babae】Apat na taon na ang nakalipas, umalis siya nang galit na may dinadala sa kanyang sinapupunan. Apat na taon ang lumipas—
"Tiyo, napansin ko na ang iyong mukha ay may malungkot na hitsura, mukhang may labis na init ng atay. Malinaw na kulang ka ng asawa. Gusto mo bang makilala ang aking mommy?"
Ang pangulo na nanatiling mailap sa mga babae ay tumingin sa kanyang mini-me, lumalalim ang kanyang mga mata. Agad niyang inimpake ang mag-ina, at dinala sila pauwi, inaalagaan sila hanggang sa mairita ang lahat.
May nagtanong, "Pangulo Jones, hindi ba ito medyo masyadong hindi makatwiran?"
Ngumisi nang malamig ang pangulo, "Inaasahan mo ba na maging makatwiran ako kapag pinasasaya ko ang aking asawa?"
Ito ay isang kuwento tungkol sa mapang-aping Pangulo Jones, na mabangis na dominante, at hindi makatwiran sa pag-aalaga sa kanyang asawa.

Walang Humpay na Pagtugis Pagkatapos ng Diborsyo

Hindi pa nakakaranas si Elly Campbell ng isang sampal sa mukha na napakabilis at napakasakit.


Sinasabi niyang wala siyang pakialam kay Adam Jones, ngunit nang marinig niya ang boses ni Sophie Baker mula sa telepono ni Adam, isang bugso ng pait at sakit ang dumaloy sa kanya tulad ng isang mabangis na bagyo, na hindi niya inaasahan.


Ang sakit na naramdaman niya nang sinabi sa kanya ni Adam Jones na umalis sa Jones Family at magbigay-daan para kay Sophie Baker ay parang isang matalas na kutsilyo, na tumatagos sa kanyang puso.


Sa sandaling iyon, lubos niyang naintindihan na kahit pagkalipas ng maraming taon, hindi pa rin niya kayang bitawan si Adam Jones, kahit kaunti man lang.


Ang ganitong uri ng pag-ibig ay malalim sa kanyang mga buto; inokupa nito ang kanyang kabataan, ang kanyang pagkabinata, ang lahat ng bagay sa kanya.


178. Hindi kailanman nagmalasakit