Ang Dapat Asarin, Kailangang Asarin

Ha, 10 yuan. Sinubukan niya talagang itaboy siya na parang pulubi.

Si He Zhengbai, ang pangalawang batang amo ng dakilang Long Qing Corporation, na itinuturing na isa sa mga pinakamagaling na aktor at mahusay na producer, ay nakakita ng 10 yuan na pera sa kanyang pitaka. Siguro napakahirap para sa kanya[1].

Gayunpaman, sa eksaktong sandaling iyon, tumunog ang doorbell ng silid ng hotel.

Habang lumingon si Han Zhuoli, hindi sinasadyang lumuwag ang kanyang hawak sa pang-ibabang panga niya.

Sinulit ni Lu Man ang pagkakataong ito upang itulak ang kanyang kamay at tumakbo sa kalapit na banyo.

Kumitid ang mga mata ni Han Zhuoli nang marinig ang tunog ng pagkandado ni Lu Man sa pinto ng banyo.

Habang patuloy na tumutunog ang doorbell, naisip niya kung paano siya pumasok sa bintana at kung paano nagkaroon ng kaguluhan sa katabing silid ng hotel at tumawa siya nang malamig bago buksan ang pinto.

Sa labas ng pinto ay nakatayo ang dalawang pulis, ang manager ng hotel, isang kawani ng hotel at isang hindi pamilyar na lalaki at babae.

Nang makita ang lalaki sa harap niya, nagulat si He Zhengbai, at sa tabi niya, si Lu Qi ay masayang nagulat din. Sa di-inaasahang paraan, nakilala nila si Han Zhuoli dito!

Walang sinuman ang nag-isip na si Han Zhuoli ay nasa katabing silid!

Dahil sa labis na kasabikan, si Lu Qi ay nagsimulang huminga nang mabilis.

"Batang Ginoo Han, humihingi kami ng paumanhin sa abala," sabi ng manager. "Ang panauhin sa katabing silid ay nagtamo ng malubhang pinsala, at ang suspek ay malamang na tumakas hindi pa katagalan. Maaari ba naming itanong kung nakakita ka ng kahit sinong kahina-hinalang tao?"

Ang mga labi ni Han Zhuoli ay kumurba pataas nang may pangungutya. Kaya ang babae kanina ay ang suspek na nakasakit ng isang tao?

Sa sandaling iyon, isang kaakit-akit na tinig ng babae ang narinig mula sa likuran ni Han Zhuoli. "Li, bakit ang tagal mong bumalik? Ang tagal na kitang hinihintay..."

Ang boses na ito ay napakaganda na nagpapalambot sa mga tuhod ng mga tao. Sa di-maipaliwanag na dahilan, maliban kay Lu Qi, lahat ay naapektuhan nito sa ilang paraan. Kaya't ginawa nitong tumingin ang lahat sa pinanggalingan ng boses, si He Zhengbai at Lu Qi ay natigilan nang makita ang babae.

Ang babaeng iyon ay walang iba kundi si Lu Man.

Ang gayong nakaaakit na boses ay talagang nagmula sa hindi romantikong si Lu Man?

Kinusot ni He Zhengbai ang kanyang mga mata sa hindi paniniwala.

Gayunpaman, walang duda tungkol sa babaeng nakasuot lamang ng tuwalya at naglalakad patungo sa kanila, siya ay si Lu Man lamang!

Ang puting tuwalya ay nagpapakita ng kanyang balat na mas maputi at mas makabata. Hindi alam ni He Zhengbai na ang kanyang balat ay makinis na parang seda ni hindi niya alam na ang kanyang pigura ay napakaganda na ayaw ng mga tao na ilayo ang kanilang mga mata mula rito, dahil sa takot na makaligtaan kahit sa isang kisap-mata lamang.

Oo. Hindi niya alam ang alinman sa mga ito.

Iyon ay dahil si Lu Man ay mahinhin at luma ang pag-iisip, hindi kailanman pinapayagan siyang hawakan siya.

Gayunpaman, ngayon, nakasuot lamang ng tuwalya, nakatayo siya sa silid ni Han Zhuoli.

Tumalikod si Han Zhuoli sa mga tao sa labas ng pinto, itinaas ang isang kilay kay Lu Man.

Pinigilan ni Lu Man ang kaba sa kanyang puso at pinalakas ang kanyang loob upang mapanatili ang kanyang imahe bilang isang mapang-akit. Ikinumpas ang kanyang manipis na balakang habang naglalakad, dahan-dahan siyang naglakad patungo kay Han Zhuoli.

Salamat na lang, bilang assistant ni Lu Qi, natutunan niya ang ilang acting skills habang pinapanood ang kanyang mga pelikula.

Tumigil sa harap ni Han Zhuoli, si Lu Man ay tumingkayad, ipinulupot ang kanyang mga braso sa leeg niya.

Ibinaba ni Han Zhuoli ang kanyang tingin, kumitid ang kanyang mga mata nang bahagya, nananatiling kalmado at mahinahon habang hinihintay kung ano ang gusto niyang gawin.

Siya ay tulad ng isang tamad na leopardo, lubhang naiinip habang nakatitig sa kanyang biktima na tumatakbo sa harap niya. Kaya niyang patayin ang biktima sa isang hampas, ngunit gusto muna niyang maglaro nito.

Habang nanatili siyang hindi gumagalaw, nakita ni Lu Man na maliwanag na ayaw niyang makipagtulungan sa kanya. Kaya pinalakas niya ang kanyang loob at lumapit. Na parang inaasahan na mamatay, ipinikit niya ang kanyang mga mata at idiniin ang kanyang mga labi sa kanya.

Diyos ko!!

Talagang hinalikan niya ang diyos na lalaki!

Bigla, naramdaman ni Lu Man na ang kanyang nakaraang buhay ay nasayang. Ano ang silbi ng pamumuhay nang matapat at marangal?

Dahil kahit papaano, nauwi siya sa pang-aapi ng mga tao, pagtataksil ng kanyang nobyo at kahit na pakana ng kanyang nakababatang kapatid na babae. Bukod pa rito, iniwan din siya ng kanyang ama. Lahat ng ito ay nagresulta sa kanyang kakila-kilabot na kamatayan.

Gayunpaman, sa pagkakataong ito, hindi niya nais na mabuhay sa ganoong paraan muli!

Gusto niyang alagaan ang kanyang ina at maghiganti. Hindi na niya nais na maging matapat at marangal na tao, na inaapi ng lahat kailanman!!

Sa buhay na ito, ninanais niyang makamit ang lahat ng kanyang minimithi.

Bukod pa rito, ninanais din niyang makaganti sa masasamang lalaki at babae para sa ginawa nila sa kanya.

Para sa diyos na lalaki sa tabi niya, ang mga dapat asarin, ay dapat asarin!

[1] Sa kasong ito, ang 10 yuan na pera ay napakababang halaga kumpara sa halaga na karaniwang ginagastos ni He Zhengbai.