Ang mga Mata ni Han Zhuoli ay Lalong Nag-init at Lumalim ang Kanyang Ngiti, "Sabihin Mo Nga Minsan Para Marinig Ko?

"Nasa ilusyon siya na ayos lang sa akin na tawagin niya ako ng ganoon, pero narinig mo ba akong sumagot sa kanya kahit minsan?" Ipinatong ni Han Zhuoli ang kanyang malakas at matikas na mga braso sa kanyang magkahiwalay na mahaba't mga binti, at pagkatapos ay bigla siyang yumuko.

Kahit na may coffee table sa pagitan nila, si Lu Man ay kinabahan pa rin na nalaktawan ng tibok ang kanyang puso.

Kahit na yumuko lang si Han Zhouli sa ibabaw ng mesa, naramdaman ni Lu Man na para bang napakalapit niya sa kanya.

Ang mga kilos ni Han Zhouli ay nagpagulo sa isip ni Lu Man. Pero ngayon, na dahan-dahan niyang pinag-isipan ang sinabi ni Han Zhouli, mukhang talagang hindi sumagot si Han Zhouli kay Dai Yiran.

"Paano kung tawagin mo ako at tingnan natin kung sasagot ako sa iyo?" Bigla namang ibinaba ni Han Zhuoli ang kanyang boses.