As If Dawn

"Tanggapin mo ako, gagawin ko ang lahat ng gusto mong gawin ko!"

Sa kanyang nakaraang buhay, si Lu Man ay ipinadala sa kulungan matapos siyang pagbintangan ng kanyang step-sister at isang gago. Pagkatapos mapalaya sa kulungan, ang tanging bumati sa kanya ay ang puntod ng kanyang ina. Nang makita niya ang gago at bruha na masayang magkasama tulad ng isang malaking pamilya kasama ang kanyang tunay na ama at step-mother, siya ay nagpasya na mamatay kasama ang gago at kanyang step-sister sa naglalagablab na apoy.

Sa sandaling muli niyang imulat ang kanyang mga mata, natagpuan niya ang kanyang sarili pabalik sa mismong araw na siya ay pinagbintangan. Buong determinasyon siyang tumalon sa bintana at umakyat sa katabing kwarto, humihingi ng kanlungan mula sa lalaking nakatira doon. Ngunit sino ang mag-aakala na ang lalaki ay ang mahusay na pogi na kanyang laging hinahangaan mula sa malayo sa kanyang nakaraang buhay?

Siya ay nangangako na bubuksan niya ang kanyang mga mata at magiging mas mapanuri sa mga tao. Gusto niyang pagbayarin ang lahat ng may utang sa kanya noon!

"Young Master Han, maaari mo bang hayaan akong yakapin din ang iyong kabilang braso?"
"Sa totoo lang, mayroon pa akong isa, gusto mo ba?"
"…"

Ang Matagal nang Hinihintay na Ginoo Han

Gayunpaman, hindi alam ni Lu Man ang pag-aalala sa puso ng mga lider ng kumpanyang ito. Pagkatapos niyang matanggap ang kanyang parangal at bumaba sa entablado, bumalik siya sa kanyang upuan. Lahat ng kanyang mga kasamahan ay nagsimulang bumati sa kanya isa-isa.


"Congratulations, Lu Man!" Totoong masaya si Ate Li para sa kanya at mahigpit na niyakap si Lu Man, "Hindi nasayang ang iyong pagsisikap. Nakikita ng lahat dito ang iyong kakayahan at kasanayan. Lubos mong karapat-dapat ang parangal na ito!"


"Lu Man, congratulations!" Si Chen Shimian din, sabik na hinawakan nang mahigpit ang kamay ni Lu Man at malakas na iniling ito.


May sandaling kumislap ang kahihiyan sa mukha ni Wu Lize, at sa wakas ay sinabi niya kay Lu Man, "Lu Man, congratulations."


Sumagot si Lu Man ng magaan at mahinhing ngiti.


Nang dumaan siya sa upuan ni Xia Mengxuan, napansin niya na nakakagulat na wala na pala ito. Bakante na ang kanyang upuan.


Hindi Matiis na Makita ang Anumang Magandang Nangyayari sa Iyo