Mahal Kita

Hinawakan niya ang maliit na kamay nito at pinanghawakan ito nang mahigpit. Nagpatuloy siyang magsalita sa kanyang nakamamanghang mapaos na boses. "Hindi? Namula na ang iyong mga pisngi."

"Ang balat ko ay napakaitim. Paano mo masasabi kung ito ay namula?" Sa pag-iisip tungkol sa kanyang maitim na kutis, talagang nais niya na mabawi ang lahat ng pinsalang nagawa niya sa kanyang sarili noon. Posible kaya na mabawi ang kanyang maputing balat sa isang iglap?

Itinaas niya ang kanyang kabilang kamay at marahan niyang hinaplos ang mukha nito. "Ang balat mo ay halos natutuklap na sa pinsala. Sa hinaharap... huwag mo nang sunugin ang iyong sarili ng ganito para lang iwasan ako." Naalala niya na noong bata pa ito, ang balat nito ay napakakinis at maputi.

Tumarak ang sakit sa kanyang puso. "Alam mo na sinadya kong magpaitim ng balat... at ginawa ko ito para iwasan ka..."