Ang Langit at Lupa ay Nahahati sa Itim at Puti, at ang Mundo ng Tao ay Nahahati sa Tama at Mali

Tumingin si Braydon Neal nang walang pakialam at ngumiti ng bahagya.

Sa harap niya, sino ang makakatakas?

Lumuhod si Wilhelm Thompson sa lupa, nakalimutan ang sakit sa kanyang mga tuhod. Dahan-dahan niyang isinara ang kanyang mga mata, alam na sa sandaling tumalikod at tumakas ang sampung kabataang lalaki...

Ang kahihinatnan ay kamatayan.

Kung ayaw silang pakawalan ni Braydon, walang makakapagligtas sa kanila.

Nasaksihan na ito sa kabisera; ang taong gustong patayin ni Braydon ay hindi na makakatakas kailanman.

Kahit na si Duke Lowe pa ang magpakita, wala ring silbi!

Itinaas ni Braydon ang kanyang kamay at pumitas ng labintatlong berdeng dahon para sa dosena o higit pang mga taong sumusubok tumakas.

Whoosh...

Ang mga berdeng dahon ay napakabilis, tulad ng mga patalim na itinapon.

Ito ang kanyang natatanging paraan ng paggamit ng mga dahon upang saktan ang mga tao.

Lahat ng labintatlo ay tinusok sa likod ng mga berdeng dahon at lahat ay malubhang nasugatan.