Hindi Mo Pa Ba Nagamit Ito?

Nang maramdaman ang tingin ni Lin Wanting, lumingon si Su Qianci at nakita siya. Gayunpaman, nang makita niya ang suot ni Lin Wanting, bahagyang kumunot ang noo ni Su Qianci. Kahit hindi pa nagsasalita, malinaw na naipakita ni Su Qianci kay Lin Wanting ang kanyang pag-aalinlangan.

Namula ang mukha ni Lin Wanting, nakaramdam na parang siya ang pangit na itik, walang mapagtataguan sa harap ng isang swan.

"Lin Wanting?" Ngumiti nang matamis si Su Qianci, na parang hindi siya ang umismid kay Lin Wanting.

Napilitan ngumiti si Lin Wanting at sinabing, "Ako nga."

"Pwede mo bang subukan itong eye cream para sa akin at sabihin sa akin kung maganda ba? Hindi ko pa yata nagagamit ito."

Nang marinig iyon, bigla siyang natuwa. Kahit na maganda ang napangasawa ni Su, isa pa rin siyang walang-kuwenta. "Talaga lang ha, hindi mo pa nagagamit ito?" May halong pangungutya ang tono ni Lin.

Inaasahan na ito ni Su Qianci. Mukhang mabait si Lin Wanting pero mas mapagmataas pa siya kaysa kay Liu Anan. Hindi palalampasin ni Lin Wanting ang kahit anong pagkakataon para apihin si Su Qianci.

Habang kinukuha ang eye cream sa kamay ni Su Qianci, medyo nagulat si Lin Wanting. Ito ay isang napakamahal na brand, at ang eye cream na tinitignan ni Su Qianci ay ang kanilang pinakabagong produkto.

Paulit-ulit na sinubukan ang eye cream sa likod ng kanyang kamay, hindi mapigilang gumamit ng marami si Lin Wanting.

Kumunot ang noo ng shop assistant at kinuha ang tester, sinasabing, "Miss, ito ay isang napakamahaling produkto."

Tinitigan ni Lin Wanting ang shop assistant at sinabing, "Mahal? Hindi ba tester lang yan?"

Mabilis na pinigilan siya ni Su Qianci at sinabing, "Okay lang yan." Pagkatapos ay bumaling si Su Qianci sa shop assistant at sinabing, "Bibilhin ko ang isa nito."

Malinaw na mas mabait ang shop assistant kay Su Qianci. "Sige po. Sandali lang."

"Kukunin ko rin ang isa. Huwag mo akong tingnan nang pababa!" Galit si Lin Wanting.

Kahit na may pagdududa, binalot pa rin ng shop assistant ang dalawang lalagyan ng eye cream. Kumilos si Lin Wanting batay sa kanyang instinct ngunit nagulat sa presyo. Tahimik niyang binilang ang mga digit ng presyo at nalaman na ang eye cream ay nagkakahalaga ng mahigit sampung libo.

Nakaramdam ng kaba, naisip ni Lin Wanting si Su Qianci at pagkatapos ay napanatag muli. Sinabi niya, "Qianci, pwede mo bang bayaran na rin ang akin? Hindi ako nagdala ng cash."

"Okay lang. Tumatanggap sila ng credit card. Gagamit din ako ng card." Ngumiti si Su Qianci at inilabas ang black card na ibinigay sa kanya ni Li Sicheng.

Mas lalong sumama ang pakiramdam ni Lin Wanting nang makita ang card. Noong high school, wala namang anuman si Su Qianci. Sa loob lamang ng ilang taon, mas malayo na ang narating ni Su Qianci kaysa sa kanya.

Kinuha ng shop assistant ang card ni Su Qianci, pinroseso ang bayad, at tinanong si Lin Wanting, "Miss, may dala ka namang card, di ba?"

Nang marinig ang mga salitang ito, nagngalit ang ngipin ni Lin Wanting at ngumisi, "Oo naman." At pagkatapos ay inilabas niya ang kanyang credit card mula sa kanyang pitaka. Nang makitang na-swipe ang card, parang dumudugo ang puso ni Lin Wanting.

Bigla siyang nakahinga nang maluwag. Mas mabuting mawalan ng mukha kaysa pera! Iyon ang kanyang panggastos sa susunod na apat na buwan! Nang malapit na niyang sabihin na hindi na niya ito bibilhin, nagsalita si Su Qianci.