A Myriad of Dreams

Si Gu Chaoyan ang panganay na anak na babae ng Pamilya Gu, ngunit siya ang pinakamaliit na paborito. Siya ay karaniwang hinahamak at minamaliit ng lahat ng nasa paligid niya, dahil lamang sa hindi siya maganda.

Nag-iisa sa kanyang madungis na Qiong Pavilion, nahihirapan siyang mabuhay kasama ang kanyang tanging kaibigan, ang katulong na si Qing, at umaasang mapapangasawa si Prinsipe Lu Jiming na kanyang labis na hinahangaan. Gayunpaman, ipinagkanulo siya ng Prinsipe at maging itinulak pa siyang tumalon sa isang lawa upang patayin ang kanyang sarili.

Sa kabutihang palad, nakaligtas si Gu Chaoyan at muling nabuhay, taglay ang kaluluwa ng isang ahente mula sa ika-21 siglo. Mula sa sandaling iyon, naging ganap na ibang tao si Gu Chaoyan. Hindi na siya mahina, umaasa o walang muwang. Ginamit niya ang kanyang kaalaman sa medisina at ginawa ang kanyang sarili na maganda at payat. Bumawi rin siya sa mga nang-api at tumingin sa kanya ng mababa. Higit pa rito, matagumpay niyang naakit si Panginoong Huai, ang minamahal na anak ng Hari at Reyna.

Nagkaroon sila ng relasyon sa isa't isa at tinulungan ang isa't isa sa buong buhay nila. Sa ganitong paraan, hindi lamang niya nagawang maghiganti kundi nakakuha rin siya ng mataas na antas ng katayuan sa lipunan para sa kanyang sarili pati na rin ng isang mahal na pag-ibig para sa kanyang buhay sa ikalawang pagkakataon.

Gng. Doktora Divine

"Tumahimik ka!" Nagalit si Lin Jiaxing nang marinig ang mapait na mga salita ni Mrs. Lin. Ang Pamilya Lin ay masisira rin balang araw dahil sa sinasabi ng babaeng ito. "Gusto mo pa bang mabuhay o hindi, iyan si Panginoong Huai!"


"Ano?" Nanlaki ang mga mata ni Mrs. Lin sa hindi paniniwala. Panginoong Huai? Isang panginoon? Pero hawak niya ang pangit na babae... paano iyon posible.


Bago pa nakaisip ng isa pang bagay si Mrs. Lin, dumating na si Gu Chaoyan sa tabi nila.


Ibinaba na ni Zhou Huaijin ang babae, pero sinusundan niya ito.


"Tiyo, Aunt, Jiashu... kayo... maraming salamat." Hindi masyadong magaling si Gu Chaoyan sa pagpapahayag ng kanyang sarili. Wala siyang ideya kung paano sasabihin ang mga salita ng pasasalamat.


"Ayos lang, wala naman kaming ginawa." Medyo nahiya ang Matandang Panginoon. Wala siyang nagawa, kaya ang mga salita ay masyadong mabigat para sa kanya.
