Namimiss Kita ng Kaunti

Uminom si Samantha ng ilang lagok ng tsaa upang mawala ang kaniyang pagkahilo bago tumayo para umalis.

Tumingala siya sa asul na langit nang lumabas siya ng restawran. Ang araw ay nagliliwanag nang husto, ngunit hindi niya maramdaman ang anumang init sa kaniyang puso.

Pagkahilo, galit, at sama ng loob... Lahat ng uri ng emosyon ay nagkakagulo sa kaniyang katawan at dumaloy sa kaniyang mga braso't binti.

Alam niya na ang mga emosyong iyon ay walang naitutulong sa paglutas ng problema, ngunit ang emosyon ay emosyon. Matapos ang lahat, hindi siya isang robot, at imposible para sa kaniya na manatiling kalmado at walang pakiramdam sa harap ng gayong hindi makatarungang pagtrato.

Sa sandaling iyon, gusto niyang humanap ng makakausap.

Hindi mapigilan ni Samantha na kunin ang kaniyang cellphone upang i-dial ang numero ni Timothy.

Tumunog ito nang matagal at nasagot lamang nang malapit nang matapos ang tunog ng pagtawag. Isang pamilyar na boses ang narinig, "Hey."