Ang Pangalawang Pinakamasamang Araw ng Buhay Ko

Ang kumirot na sakit sa balikat ni Max, hindi talaga ito isang misteryo. May magandang ideya siya kung ano ang nangyari. Pagkatapos ng lahat, hindi ito ang unang pagkakataon na siya ay sinaksak. At para idagdag pa, hindi pa nga gaanong katagalan mula nang siya ay sinaksak ng maraming beses.

Kaya hindi niya mapigilan ang sarili. Lumingon siya, umiikot ng sapat para makita ang kanyang likod, at talagang, naroon ito. Isang talim na nakabaon sa kanya, nagkukumpirma ng kanyang pinakamasamang iniisip.

Nanginginig ang buong katawan niya, ang kanyang mga kamay ay nagsimulang manginig nang hindi makontrol.

Shet... nanginginig ito, naisip ni Max, ang kanyang puso ay tumitibok nang mas mabilis kaysa noong laban. Hindi naman dahil sa sakit. Dahil ba ito sa nangyari dati? Bago ako namatay?

Kumalma ka. Kailangan kong kumalma! Sigaw ni Max sa kanyang sarili, sinusubukang pigilan ang lumalakas na takot.

Sa kabilang dako, ang malakas, nakakairitang tawa ni Snide ay umalingawngaw.