Qiaoqiao

Ayon sa tsismis, si Xaviera Evans ay may mahinang pangangatawan—isang magandang maysakit. Ayon sa tsismis, gumagastos siya ng malaking halaga araw-araw para sa mga gamot—kinakain ang mga ito na parang kendi. Ayon sa tsismis, sampung katulong ang nagsisilbi sa kanya sa tabi ng kanyang kama araw-araw—isang pabigat sa lahat. Naghihintay silang lahat na itapon ng pamilyang Evans si Xaviera Evans pabalik sa probinsya at hayaan siyang mamuhay mag-isa.

Xaviera Evans: "Sinasabi nilang lahat na mahina ako at hindi ko kayang alagaan ang sarili ko. Mukhang gumagastos din ako nang walang habas."

Tumingin siya sa kanyang sira-sirang damit at naiinis.

Xaviera Evans: "Sinasabi mo ba na pinapayagan ng mayamang pamilyang ito ang kanilang anak na babae na magsuot ng sira-sirang damit araw-araw?"

Ang mayamang anak na babae ng pamilyang Evans? Sawa na siya! Hindi na niya ito tatanggapin pa! Kaya naman...

Halang lalaki: "Wala kang silbi kung wala ang pamilyang Evans."

Xaviera Evans: "Kung palalabasin ako ng pamilyang Evans, tapos na ako."

Halang babae: "Ate, huwag kang masyadong mabigo. Basta't magsikap ka, papupurihan ka rin balang araw."

Xaviera Evans: "Tumahimik ka, hindi ko kilala ang isang traydor na katulad mo."

Ang halang na lalaki at babae: "???"

Ayon sa tsismis, ang bunsong anak ng Pamilyang Mamet, si Caleb Mamet, ay nagmadaling nagpakasal sa isang babaeng wala namang maipagmamalaki kundi ang kanyang kagandahan.

Xaviera Evans: "May lumalait ba sa akin?"

Isang araw, nakita ni Xaviera Evans ang isa sa mga empleyado ni Caleb Mamet na pinapagod ang utak sa isang serye ng mga numero sa computer screen. Dahil wala siyang ginagawa, tumulong siya.

Nakalusot ba niya ang firewall na ginawa ng pinagsama-samang pagsisikap ng mga nangungunang elite hackers?!

Lumapit nang lumapit si Caleb Mamet sa bawat hakbang. "Xaviera, ano pa ang itinatago mo sa akin? Hmm?"

Xaviera Evans: "Ay, hindi! Nahihilo na naman ako! Ang hina ko talaga. Itong katawan ko ay sadyang napakahina!"

Inaangkin ang Aking Mapag-angking CEO na Asawa

Nang makita si Naomi Whitman na naghahanap ng manager ng hotel, kinagat ni Vita Coriell ang kanyang mga ngipin sa galit, ang hangal na ito!


"Hayaan na, ayaw ko nang ituloy ang usapin tungkol sa nasirang damit..." Pagkasabi pa lang ni Vita Coriell, ang manager na nakarinig nito ay mabilis na lumapit: "Binibining Coriell, huwag kang mag-alala, inutusan ko na ang aking mga tauhan na suriin ang surveillance, tiyak na makakakuha tayo ng hustisya para sa iyo!"


Hindi mapigilan ang pagdaloy ng malamig na pawis sa mukha ni Vita Coriell, ano ang dapat niyang gawin? Kailangan niyang mag-isip ng plano.


Sa sandaling iyon, biglang nagsalita nang malumanay si Mrs. Coriell: "Sige, kailangan na nating abalahin ang manager. Hindi namin inasahan na mangyayari ang ganitong bagay sa handaan ngayon, nagdulot kami ng abala sa iyo."


Kabanata 92: Ano Ba Ang Isang Bestida?