ตอนที่ 4 – ไม้ฟืนหนักขึ้นทุกวัน
“แรงโน้มถ่วงไม่ใช่ศัตรู
มันคือผู้ทดสอบว่าเจ้ายืนได้นานแค่ไหน”
— บทที่สองจากคัมภีร์
ไม้ฟืนไม่เคยเบาลง
หลังฝึกตามคัมภีร์มาหลายเดือน อีเลียนเริ่มนำมันมาใช้ตอนตัดฟืน
เขาควบคุมน้ำหนักขวานตอนฟาด
ควบคุมแรงถ่วงช่วงแบกฟืนขึ้นเขา
เดินทางไกลกว่าที่เคยได้ ด้วยพลังเท่าเดิม
แต่สิ่งหนึ่งที่เขาสังเกต...
“ไม้ฟืน... เหมือนจะหนักขึ้นทุกวัน”
ลองทดสอบตัวเอง
เขาทำการทดลอง
แบ่งไม้ฟืนที่เคยแบกไว้สัปดาห์ก่อน มาชั่งกับกองใหม่
น้ำหนักเท่าเดิม
สรุปคือ... ตัวเขาเองแข็งแกร่งขึ้นต่างหาก
และพลังแรงโน้มถ่วงที่เคยใช้แทนกล้ามเนื้อ เริ่ม “เติมเต็ม” กล้ามเนื้อจริงไปด้วย
การเดินที่เปลี่ยนไป
วันหนึ่งขณะเดินแบกฟืน
มีเด็กเล็ก ๆ หลุดเข้ามาในเส้นทางขนไม้
อีเลียนต้องเบรกกะทันหัน
เท้าเขา “ปักลงพื้น” จนดินแตกร้าว
ฟืนทั้งกองไม่กระเด็นแม้แต่นิดเดียว
คนในหมู่บ้านเริ่มมองเขาแปลกไป
เขาไม่ใช่แค่คนตัดฟืนธรรมดาอีกแล้ว
ความโดดเดี่ยวที่เพิ่มขึ้น
เด็กบางคนเริ่มกลัว
ผู้ใหญ่เริ่มกระซิบกันว่าเขาอาจฝึก “ศาสตร์อันตราย”
เขาจึงฝึกเงียบขึ้น หลีกเลี่ยงสายตาผู้คน
แต่ทุกคืน... เขายังอ่านคัมภีร์เล่มนั้น
ยังคงฝึก “ยืนให้โลกจำ” และ “ควบคุมน้ำหนักใจ”
เหตุการณ์เล็กน้อย ที่เปลี่ยนชีวิต
คืนหนึ่งมีพายุใหญ่
ต้นไม้ใหญ่ล้มขวางทางเสบียงเข้าหมู่บ้าน
คนทั้งหมู่บ้านพยายามยก… ไม่มีใครขยับมันได้
อีเลียนลองเดินเข้าไป
ใช้แรงไม่มากนัก แต่รวมกับแรงโน้มถ่วงที่เขา “ส่งผ่านเท้า” ลงพื้น
ต้นไม้ขนาดใหญ่ขยับได้จริงๆ
ผู้เฒ่าในหมู่บ้านไม่พูดอะไร
แต่เพียงสบตาอีเลียน แล้วกล่าว...
“วิชาแบบเจ้า… คงไม่ใช่ของธรรมดา
ถ้ามีโอกาส ไปลองในเมืองใหญ่ดูบ้างก็ไม่เสียหาย”