Elin9

ตอนที่ 9 – สะพานสู่เมืองหลวง

“เมืองหลวงไม่เคยรอใคร… เจ้าต้องวิ่งให้เร็วกว่าเสียงฝีเท้าคนอื่น”

— พ่อค้าคาราวาน

 ออกเดินทาง

หนึ่งสัปดาห์หลังเหตุการณ์คฤหาสน์

อีเลียนขึ้นเกวียนคาราวานของเศรษฐีคาร์วิน เดินทางเข้าสู่อาณาจักรกลาง

เส้นทางผ่านป่ารกทึบ สะพานไม้ผุข้ามแม่น้ำคลั่ง และจุดตรวจเวทหลายชั้น

เขาแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าธรรมดา

แต่ข้างเอวผูกถุงผ้าเล็ก ๆ บรรจุ เงินรางวัล และ สมุดเวทแรงโน้มถ่วงเบื้องต้น

— สมบัติเดียวจากครูเวรัน

 เมืองหลวง

เมื่อมาถึง “เซราดอน” — เมืองหลวงของอาณาจักร

อีเลียนแทบลืมหายใจ

อาคารเวทรูปทรงเรขาคณิต พลังเวทหมุนวนรอบหอคอย

คนจากดินแดนต่าง ๆ สวมชุดแปลกตา ใช้เวทในชีวิตประจำวันราวกับเรื่องธรรมชาติ

มีพ่อค้าเวทจากทะเลทราย

เด็กนักเวทจากหุบเขา

นักดาบจากภาคตะวันออก

หญิงสาวบรรเลงพิณกลางจัตุรัส — โน้ตเสียงควบคุม “ลูกแก้วลอยเวท” ให้หมุนกลางอากาศ

อีเลียนยืนนิ่ง รู้สึกตัวเล็กลงทันที

 ความจริงที่กระแทกใจ

ที่หน้าประตูมหาสถาบันการต่อสู้หลวง

มีป้ายประกาศรับสมัคร ผู้เข้าแข่งขันเพื่อทดสอบเข้าเรียนปีนี้

 "อายุ 13 – 20 ปี

เปิดรับทุกศาสตร์: เวท, ดาบ, หมัด, พิณ, ธนู, เงา, พลังจิต, อาคม, ศิลปะเร่งฟื้น, และศาสตร์เฉพาะทาง

รอบคัดเลือกเริ่มอีก 3 เดือน"

อีเลียนอายุ 15

พอดี

แต่พอเห็นกลุ่มเด็กวัยเดียวกันใช้เวทระดับกลางได้คล่อง

บางคนควบคุมธาตุได้ถึง 2 ธาตุ

หรือผสานเวทกับดาบขั้นสูง — เขาเริ่มไม่มั่นใจ

“หมัดกับเวทถ่วงหยาบ ๆ… จะพอสู้ใครได้?”

 การพบกันครั้งแรก

คืนนั้น เขาหาที่พักราคาถูกในย่านคนชนชั้นล่าง

ห้องไม้เรียบ ๆ มีเสียงเวทก่อประกายไฟจากห้องข้าง ๆ

ขณะกำลังจะนอน

มีเด็กชายอีกคนในห้องข้างเคาะประตูมา

“ข้าชื่อเรย์ จากภาคเหนือ... เจ้าเองก็มาทดสอบใช่ไหม?”

อีเลียนพยักหน้า

เรย์หัวเราะเบา ๆ แล้วพูดอย่างตรงไปตรงมา

“ข้าวัดคลื่นพลังเจ้าตอนเดินผ่าน… เจ้าคุมเวทไม่ได้เลย แต่แรงเวทมันสูงผิดปกติ”

“เจ้าระเบิดตัวเองตายก่อนถึงรอบคัดเลือกแน่ ถ้าไม่เรียนรู้ให้เร็ว”

อีเลียนกำหมัด

แต่อีกฝ่ายยิ้มและยื่นมือมา

“มิตรสหายก่อนคู่แข่งนะ… จะซ้อมด้วยกันก็ได้นะ เผื่อเจ้าจะรอดไปถึงรอบที่ 2”

เงาที่มองมา

ที่หอคอยแห่งหนึ่งของเมือง

ครูเวรันมองจากกระจกเงาเวท

เห็นอีเลียนกำลังฝึกหมัดกลางสวนสาธารณะตอนรุ่งสาง

เวรันยิ้มมุมปาก

“ข้ารู้ว่าเจ้าจะมาถึง…”

“หวังว่าเจ้าจะเอาชนะคำดูแคลนทั้งหมด… ด้วยหมัดของเจ้าเอง”