ตอนที่ 147 ตั้นละหนึ่งตำลึงเงิน
บัดนี้หูเฟิงยกจานเกี๊ยวขนาดใหญ่ออกมา ก่อนจะวางไว้บนโต๊ะโดยตรง แล้วหันหน้าไปกวาดสายตามองหญิงชราและหลิวซื่อครั้งหนึ่ง สายตาเย็นชาจนถึงขีดสุด “พวกเจ้ายังไม่ไปอีก คิดจะรอให้ข้าไปส่งหรืออย่างไร”
ทั้งสองคนตัวสั่นพร้อมกัน ขาก็สั่นพั่บๆ ตามไปด้วย ดูท่าทางการขอข้าวและแป้งในวันนี้คงจะเป็นไปไม่ได้แล้ว พวกนางจะแย่งก็แย่งไปไม่ได้ จะขอยืมก็ยืมไม่ได้อีก จึงต้องกลับไปมือเปล่าเช่นนี้ด้วยความไม่พอใจ