ตอนที่ 159 ใบจื่อม่านเถิง
ไป๋จื่อตะลึงลาน คราวนี้ถึงจะรู้ตัวว่าเผลอหลุดปากออกไป เฮ้อ...ไม่อาจปล่อยเนื้อปล่อยตัวได้เลยจริงๆ ครั้นทำตัวตามใจขึ้นมา ก็มักจะหลุดพูดจาออกไปเช่นนี้
นางยิ้มแห้งๆ “ข้าก็แค่ล้อเล่น เหตุใดจริงจังเช่นนี้”
ล้อเล่น? เมื่อครู่นางดูไม่เหมือนพูดเล่นเลย
หูเฟิงไม่ได้ถามอีก เมิ่งหนานเองก็ไม่ได้คิดถาม เพราะหัวใจเขาเต้นแรงอยู่ตลอด พลางปลอบใจตนเองไม่ยอมหยุด แม้ป่านี้จะดูมืดทึบน่ากลัว แต่น่าจะเป็นแค่ป่าขนาดเล็กธรรมดาเท่านั้น ไม่มีทางมีเสืออยู่ภายใน ไม่มีทางเด็ดขาด