หลินจือยี่ไม่ค่อยชินกับการใส่รองเท้าส้นสูง เมื่อถูกซวี่ซื่อเยว่ดึงแบบนั้น เธอเซถลาไปหลายก้าวกว่าจะยืนได้มั่นคง
รู้สึกว่าตัวเองดูไม่เรียบร้อย เธอพูดออกมาโดยไม่รู้ตัว "ขอโทษค่ะ คุณลู่..."
"เรียกตามซื่อเยว่ก็พอ" ชายหนุ่มเอ่ยปาก
หลินจือยี่ชะงักไปครู่หนึ่ง เสียงนี้ ทำไมฟังดูคุ้นหูจัง?
"จือจือ เรียกน้าเล็กก็พอ เราเป็นครอบครัวเดียวกันนี่" ลู่ชิงหลานเตือนอย่างอ่อนโยน