บทที่ 162: ไปเยือนตระกูลซวี่ เปิดเผยความสัมพันธ์ของทั้งสอง

หลินจือยี่จับราวบันไดมองลงไปเห็นลู่หุยเซินในชุดเสื้อขาวกางเกงดำ สะพายกระเป๋าของเธอที่ไหล่ขวา มือซ้ายถือกระดานวาดรูปของเธอ แม้จะเป็นเสื้อผ้าที่เรียบง่ายที่สุด แต่เมื่อชายคนนั้นยืนอยู่ตรงนั้น ก็แผ่ออร่าที่ไม่มีใครเทียบได้

นักศึกษาที่เดินผ่านไปมาต่างอดไม่ได้ที่จะมองเขา แต่ไม่มีใครกล้าเข้าไปทักหรือเข้าใกล้

แม้ว่าลู่หุยเซินจะมีใบหน้าที่ทำให้คนตะลึงตั้งแต่แรกเห็น แต่ตัวเขากลับมีเกราะป้องกันธรรมชาติที่ทำให้คนไม่กล้าเข้าใกล้ เป็นดอกไม้บนยอดผาที่แท้จริง ยิ่งสวยงามโดดเด่นเท่าไร ก็ยิ่งไม่มีใครกล้าเอื้อมไปเด็ด