บทที่ 165: หนึ่งคำโกหกต้องการคำโกหกอีกนับไม่ถ้วนมาสนับสนุน

"นั่งลงกินข้าวก่อนเถอะ ปล่อยให้จือจือยืนนานแบบนั้น" ลู่ชิงหลานเตือน

ซวี่ซื่อเยว่รู้สึกตัว รีบปล่อยมือหลินจือยี่ทันที แล้วช่วยดึงเก้าอี้ให้เธออีกครั้ง

หลินจือยี่แทบไม่กล้าแม้แต่จะชายตามองลู่หุยเซิน เธอรู้สึกกดดันมาก แต่ก็ไม่กล้าแสดงออก ได้แต่ฝืนใจนั่งลงบนเก้าอี้

ลู่ชิงหลานตักซุปให้หลินจือยี่ด้วยตัวเอง: "ซุปนี้บำรุงชี่และเลือด เธอเรียนหนังสือต้องใช้พลังงานเยอะ ต้องบำรุงร่างกายบ้าง"