หลินจือยี่นั่งเงียบอยู่ในรถ ในขณะนั้น เธอรู้สึกตลกร้ายและไร้สาระอย่างบอกไม่ถูก
เธอเหมือนเป็นคนนอกที่ได้เห็นคนที่เคยรักกันกลับมาพบกันในละคร สายตาของพวกเขาประสานกัน แต่เธอแทรกแซงแม้แต่การหายใจก็ยังทำไม่ได้
หลินจือยี่ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน จนกระทั่งซูหนิงเค่อดูเหมือนจะได้สติ แอบเช็ดน้ำตาที่มุมตา แล้วมองหลินจือยี่
"คุณมีธุระ ฉันคิดว่าฉันควรจะ..."