"ใช่ ของขวัญ"
ซวี่ซื่อเยว่มองหลินจือยี่พลางพูดว่า "คุณแม่ของผมบอกว่า เมื่อจะรับเธอเป็นลูกสาว พิธีการต่างๆ ก็ต้องทำให้ครบถ้วน"
"ใช่แล้ว ซื่อเยว่ยังกลัวว่าพิธีการจะไม่ครบ เลยเชิญคุณชายสามมาในฐานะผู้อาวุโสด้วย" เป่าชุ่ยอวี้รีบพูด
สายตาของเธอเลื่อนจากซวี่ซื่อเยว่ไปที่ลู่หุยเซิน แต่ไม่กล้ามองลู่หุยเซินนานเกินไป สุดท้ายสายตาก็จ้องตรงไปที่หลินจือยี่
สายตาแบบนั้นเป็นสิ่งที่หลินจือยี่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน แม้แต่เป่าชุ่ยอวี้ก็ไม่เคยมองหลินเหมยแบบนั้น ทำให้หลินจือยี่รู้สึกไม่สบายใจ