บทที่ 82 ขอบพระทัยองค์ชายที่พระราชทานชา

แม้ลู่เฉินจะเป็นองค์ชาย แต่เพราะเติบโตมาพร้อมกับไป๋ชิงชิงตั้งแต่เด็ก อีกทั้งเขายังมีวิญญาณของผู้ข้ามมิติ ดังนั้นเขาจึงแทบไม่เคยวางท่าเป็นองค์ชายต่อหน้าไป๋ชิงชิงเลย

ตอนเด็ก ลู่เฉินชอบใช้คำพูดแหย่ไป๋ชิงชิง โดยหวังจะเห็นเธอแสดงสีหน้าตกใจหรือลนลาน

แต่หลายปีผ่านไป เขาก็ไม่เคยเห็นสีหน้าของไป๋ชิงชิงเปลี่ยนแปลงเลยสักครั้ง

ในตอนนี้ เมื่อไป๋ชิงชิงได้ยินคำพูดของลู่เฉิน เธอก็ยังคงเหมือนตอนเด็ก ไม่มีความรู้สึกใดๆ ในใจ เธอไม่รู้สึกว่ามีอะไรไม่เหมาะสม และไม่มีท่าทีหวาดกลัวปรากฏบนใบหน้าแต่อย่างใด