เมื่อฤดูร้อนจากไปและฤดูใบไม้ร่วงมาถึง

　　ลู่เฉินข้ามมิติมาที่ราชวงศ์ต้าเซี่ย กลายเป็นองค์ชายเก้าแห่งราชวงศ์ต้าเซี่ย
　　แตกต่างจากผู้ข้ามมิติในนิยายทั่วไป ลู่เฉินไม่มีความรู้ทางวิทยาศาสตร์และวิศวกรรมอันอุดมสมบูรณ์ และจำบทกวีโบราณได้ไม่มาก
　　เพื่อไม่ให้ถูกดึงเข้าไปในการแย่งชิงตำแหน่งรัชทายาท ลู่เฉินจึงตัดสินใจวางเฉย ตั้งใจจะใช้ชีวิตอย่างสงบท่ามกลางความมั่งคั่งและเกียรติยศ
　　เนื่องจากสถานะของพระมารดา ลู่เฉินถูกฮ่องเต้จัดการแต่งงานให้ และถูกส่งไปปกครองดินแดนทางเหนืออันหนาวเหน็บในฐานะองค์ชาย
　　ในขณะที่ลู่เฉินคิดว่าชีวิตของเขาจะต้องตกต่ำเช่นนี้ไปตลอด คืนวันแต่งงานกลับได้เปิดใช้งานระบบขึ้นมา
　　เพียงแค่มีทายาทหนึ่งคน ลู่เฉินก็จะได้รับรางวัล และยังสามารถเพิ่มพูนพลังของตนเองได้
　　หลายปีต่อมา
　　ลู่เฉินนำทัพใหญ่หนึ่งล้านคนเข้าเมืองหลวงเพื่อปกป้องฮ่องเต้ ทำให้ทุกคนตกตะลึง
　　"ไอ้หมอนี่ไม่ใช่องค์ชายไร้ค่าหรอกหรือ เขาได้กองทัพหนึ่งล้านมาจากไหน!"
　　"เกิดอะไรขึ้น เขากลายเป็นมหาปรมาจารย์ได้อย่างไร?"
　　"ที่แท้การตกต่ำขององค์ชายเก้าเป็นแค่การแสดงทั้งนั้น!"
　　……

ระบบลูกดกโชคดี เริ่มต้นแย่งชิงใต้หล้าด้วยการแต่งภรรยา

มู่จื่อเสวียนไม่เข้าใจเรื่องการทหาร แต่เธอก็ไม่โง่ เธอรู้ว่าเมืองเอี้ยนเป็นป้อมปราการที่ขวางกั้นกองทัพชนเผ่าป่าเถื่อนไม่ให้บุกลงใต้ หากเมืองเอี้ยนยังอยู่ ชนเผ่าป่าเถื่อนจะต้องอ้อมเส้นทางไกลมากจึงจะลงใต้ได้ พวกเขาไม่มีทางมาถึงเมืองอันผิงได้เร็วขนาดนี้


มีเพียงกรณีเดียวที่ทหารม้าของชนเผ่าป่าเถื่อนจะมาถึงเมืองอันผิงได้เร็วขนาดนี้ นั่นคือเมืองเอี้ยนแตกแล้ว!


บทที่ 119 เฉินเอ๋อร์เป็นชายผู้สามารถสร้างปาฏิหาริย์