เมื่อได้ยินข่าวจากอู๋เหวียน เย่ลู่หนานเยียนและเสี่ยวเหวินเหยาทั้งสองคนนิ่งอึ้งไปครู่ใหญ่
ในตอนนี้ เสี่ยวเหวินเหยาคิดถึงความเป็นไปได้ที่อาของเธอก็อาจจะเสียชีวิตในสงคราม ร่างกายของเธอก็พลันอ่อนแรงลง ทั้งตัวทรุดลงนั่งกับพื้น
เธอไม่มีความรู้สึกผูกพันกับพระบิดาของเธอเลย อีกทั้งพระบิดายังใช้เธอเป็นเครื่องมือส่งให้กับราชาเป่ยเซียน ดังนั้นถึงแม้พระบิดาจะเสียชีวิต เธอก็ไม่รู้สึกเศร้าโศกมากนัก