เมื่อฤดูร้อนจากไปและฤดูใบไม้ร่วงมาถึง

　　ลู่เฉินข้ามมิติมาที่ราชวงศ์ต้าเซี่ย กลายเป็นองค์ชายเก้าแห่งราชวงศ์ต้าเซี่ย
　　แตกต่างจากผู้ข้ามมิติในนิยายทั่วไป ลู่เฉินไม่มีความรู้ทางวิทยาศาสตร์และวิศวกรรมอันอุดมสมบูรณ์ และจำบทกวีโบราณได้ไม่มาก
　　เพื่อไม่ให้ถูกดึงเข้าไปในการแย่งชิงตำแหน่งรัชทายาท ลู่เฉินจึงตัดสินใจวางเฉย ตั้งใจจะใช้ชีวิตอย่างสงบท่ามกลางความมั่งคั่งและเกียรติยศ
　　เนื่องจากสถานะของพระมารดา ลู่เฉินถูกฮ่องเต้จัดการแต่งงานให้ และถูกส่งไปปกครองดินแดนทางเหนืออันหนาวเหน็บในฐานะองค์ชาย
　　ในขณะที่ลู่เฉินคิดว่าชีวิตของเขาจะต้องตกต่ำเช่นนี้ไปตลอด คืนวันแต่งงานกลับได้เปิดใช้งานระบบขึ้นมา
　　เพียงแค่มีทายาทหนึ่งคน ลู่เฉินก็จะได้รับรางวัล และยังสามารถเพิ่มพูนพลังของตนเองได้
　　หลายปีต่อมา
　　ลู่เฉินนำทัพใหญ่หนึ่งล้านคนเข้าเมืองหลวงเพื่อปกป้องฮ่องเต้ ทำให้ทุกคนตกตะลึง
　　"ไอ้หมอนี่ไม่ใช่องค์ชายไร้ค่าหรอกหรือ เขาได้กองทัพหนึ่งล้านมาจากไหน!"
　　"เกิดอะไรขึ้น เขากลายเป็นมหาปรมาจารย์ได้อย่างไร?"
　　"ที่แท้การตกต่ำขององค์ชายเก้าเป็นแค่การแสดงทั้งนั้น!"
　　……

ระบบลูกดกโชคดี เริ่มต้นแย่งชิงใต้หล้าด้วยการแต่งภรรยา

เมื่อได้ยินคำพูดของลู่เฉิน อู๋ยุนวั่นยิ้มและกล่าวว่า "ฉันคิดตั้งแต่แรกแล้วว่า คนที่สามารถทำให้ธุรกิจของหอฟังสายฝนแผ่ขยายไปทั่วหลายราชวงศ์ได้ เจ้าของหอฟังสายฝนไม่มีทางเป็นเพียงกึ่งก้าวปรมาจารย์เท่านั้น ดูเหมือนฉันจะเดาถูก"


"มีเพียงมหาปรมาจารย์อย่างท่านเฉินเท่านั้น ที่จะมีความสามารถพัฒนาหอฟังสายฝนให้เติบโตถึงขนาดนี้ได้"


เมื่อเห็นอู๋ยุนวั่นชี้ตรงถึงความสามารถที่แท้จริงของตน ลู่เฉินก็ไม่รู้สึกแปลกใจแต่อย่างใด แม้เขาจะพยายามกดข่มพลังของตนแล้ว แต่บรรยากาศความเป็นมหาปรมาจารย์ยังคงอยู่รอบตัวเขา ทำให้ผู้อื่นสัมผัสได้ถึงพลังที่แท้จริง


บทที่ 212 ความร่วมมือ_2