เมื่อฤดูร้อนจากไปและฤดูใบไม้ร่วงมาถึง

　　ลู่เฉินข้ามมิติมาที่ราชวงศ์ต้าเซี่ย กลายเป็นองค์ชายเก้าแห่งราชวงศ์ต้าเซี่ย
　　แตกต่างจากผู้ข้ามมิติในนิยายทั่วไป ลู่เฉินไม่มีความรู้ทางวิทยาศาสตร์และวิศวกรรมอันอุดมสมบูรณ์ และจำบทกวีโบราณได้ไม่มาก
　　เพื่อไม่ให้ถูกดึงเข้าไปในการแย่งชิงตำแหน่งรัชทายาท ลู่เฉินจึงตัดสินใจวางเฉย ตั้งใจจะใช้ชีวิตอย่างสงบท่ามกลางความมั่งคั่งและเกียรติยศ
　　เนื่องจากสถานะของพระมารดา ลู่เฉินถูกฮ่องเต้จัดการแต่งงานให้ และถูกส่งไปปกครองดินแดนทางเหนืออันหนาวเหน็บในฐานะองค์ชาย
　　ในขณะที่ลู่เฉินคิดว่าชีวิตของเขาจะต้องตกต่ำเช่นนี้ไปตลอด คืนวันแต่งงานกลับได้เปิดใช้งานระบบขึ้นมา
　　เพียงแค่มีทายาทหนึ่งคน ลู่เฉินก็จะได้รับรางวัล และยังสามารถเพิ่มพูนพลังของตนเองได้
　　หลายปีต่อมา
　　ลู่เฉินนำทัพใหญ่หนึ่งล้านคนเข้าเมืองหลวงเพื่อปกป้องฮ่องเต้ ทำให้ทุกคนตกตะลึง
　　"ไอ้หมอนี่ไม่ใช่องค์ชายไร้ค่าหรอกหรือ เขาได้กองทัพหนึ่งล้านมาจากไหน!"
　　"เกิดอะไรขึ้น เขากลายเป็นมหาปรมาจารย์ได้อย่างไร?"
　　"ที่แท้การตกต่ำขององค์ชายเก้าเป็นแค่การแสดงทั้งนั้น!"
　　……

ระบบลูกดกโชคดี เริ่มต้นแย่งชิงใต้หล้าด้วยการแต่งภรรยา

เฉินหวั่นหรงกล่าวว่า "เธอไม่รู้สึกว่าตัวเองช่างเผด็จการเกินไปหรือ?"


ลู่เฉินพูดเรียบๆ ว่า "เผด็จการหรือ? ก่อนหน้านี้เธอเป็นศัตรูของฉัน ตอนนี้เธอถูกฉันจับเป็นเชลย การที่ฉันขังเธอไว้เพื่อลงโทษ นั่นไม่ใช่เรื่องที่สมควรหรอกหรือ?"


เฉินหวั่นหรงไม่พูดอะไรอีก เธอรู้ว่าพูดอะไรไปก็ไร้ประโยชน์ ชายคนนี้ไม่เคยตั้งใจจะปล่อยให้เธอไปตั้งแต่แรกแล้ว


ตอนนี้เธอได้แต่รอให้พวกผู้อาวุโสจากวังเสวี่ยนเยว่มาช่วยเธอ แม้ว่าเธอกับพวกผู้อาวุโสจะไม่ได้อยู่ฝ่ายเดียวกัน แต่อย่างไรเธอก็เป็นประมุขวัง อีกทั้งเธอยังเป็นศิษย์ของผู้ทรงเกียรติ เมื่อพวกเขาเห็นว่าเธอหายไปนานขนาดนี้ ส่วนใหญ่ก็คงจะออกมาช่วยเธอ


บทที่ 245 ดอกไม้ที่ฉันเด็ดมาจากเรือนหยุนหรง_2