Colors Of Me

SIKAT akong Established Artist sa bansa. Nagbebenta ako ng mga art pieces like paintings and sculptures sa mga collectors, galleries, at sa mga museums. Mula sa mga naipon kong pera, nagpagawa ako ng isang malaking bahay para sa aking mga magulang. Iyon kasi ang isa sa mga pangarap kong maibigay sa kanila. Ang mabigyan sila ng sariling bahay.

Mahirap lang kami noon. Ang kinatatayuan ng bahay namin ay sa gilid lamang ng ilog, na kapag umuulan ng malakas, ay talagang bumabaha at nawawalan ng kuryente sa lugar namin. Magkaibang-magkaiba ang estado ng buhay namin noon at sa ngayon kung ikukumpara. Kung dati, ang bahay lang namin ay yari sa pinagtagpi-tagping kahoy at yero, ngayon ay gawa na sa mga Architectural concrete at ako mismo ang nagdisenyo ng bahay.

Sobrang sarap sa pakiramdam na ang mga bagay na wala ka noon, ay mayroon ka na ngayon. Masaya akong kahit tumatanda na ang aking mga magulang, ay naipararanas at naibibigay ko parin ang magandang buhay na ipinapangarap lang namin noon.

Masaya na ang buhay ko ngayon, ngunit hindi ko parin masabi na tahimik na ito. Para bang hindi ako tinatantanan ng sarili ko. Pakiramdam ko ay ikinukulong ko ang tunay na ako. Ryan Mike Trimino ang tunay kong pangalan, ito ang alam ng karamihan. Pero tanging pamilya ko lang ang nakakaalam sa pangalan kong Ryanna Mikey.

Simula bata pa lamang ako ay may pagkababae na ako gumalaw. Sa pananalita ko, at kahit pananamit. Naalala ko pa nga 'yung mga araw na nilalagyan ako ng kolorete ng aking step-sister noon. Naging bonding na rin namin ito. Ngunit kapag may soot akong make-up ay hindi ako lumalabas, kumukuha lang kami ng mga litrato ni Ate saka na maghihilamos. Ang mga napagliitang damit niya ay binibigay niya sa akin. Tulad na lamang ng mga simpleng t-shirts at shorts.

Ayaw kong lumabas ng nakasoot ng mga dress o kung anumang talagang pang babae lang. Kung nagsosoot naman ako ng mga ito, ay hindi ako lumalabas, talagang katuwaan lang namin ito nila Ate.

Marami kasi ang nanunukso sa akin noon sa pagiging bakla ko. Ewan ko ba pero bakit parang madumi at basura ang tingin sa aming mga bakla. Tao lang rin naman kami, gusto lang namin i-express ang sarili namin pero bakit parang may pumipigil lagi?

Ngunit hindi lang ito ang dahilan ng panunukso sa akin, dahil din sa itsura ko. Mayroon kasi akong mild cleft palate. Ibig sabihin, ay mayroon akong small notch sa aking ilong at bibig, ngunit mormal ang pananalita ko. Wala naman itong butas sa pagkahiwa nito sadyang parang peklat lang siya. Ito ang naging dahilan para pagkatuwaan din talaga ng karamihan.

Ngunit sa kabila ng mga panunukso sa akin, may pamilya naman ako na laging sumusuporta sa tunay na ako. Unang una na sila Tita at Ate. Pangalawang asawa ni Papa si Tita Elisse, anak naman niya si Ate. Si Ate Crizelle, 8 years ang tanda nito sa akin, na ngayon ay may asawa at anak na. Payapa na rin ang pamumuhay.

Marami kaming magkakapatid, ang iba roon ay bakla rin. Ang totoo nga niyan ay, lalaki naman talaga ako noong bata pa lamang ako. Ngunit nahawa ako sa mga kapatid ko kaya naging ganoon narin ako kung gumalaw at magsalita.

Hanggang sa lumaki ako, ikinulong ko ang totoong ako. Nagpanggap akong parang tunay na lalaki. Nagkaroon ako ng mga kasintahang babae, ngunit sa tuwing inaamin ko sa kanila ang tungkol sa sarili ko, ay nakikipaghiwalay sila kaagad.

Ngayon, dalawang taon na akong single. Wala ring planong maghanap pa dahil itutuon ko muna ang sarili ko sa pagta trabaho.

"Hello, Ryan?" Sabi ng nasa kabilang linya ng telepono. "Hello po, ano pong maitutulong ko?" propesyonal na bati ko rito, abala sa pagpipinta.

"Magpagawa sana ako ng sculpture, puwede? Abstract style, ilalagay ko sana sa garden," tugon nito.

"Sure, ano po ang size?"

"3 feet ang taas, 2 feet lapad. Magkano kaya?"

"It depends po sa materials. The standard price is, siguro mga nasa 50,000 pesos, kaya?" Sagot ko.

"Okay, sure! Gagawin mo na ba?"

"Yes po. I'll send the designs to you at 4PM today. May specific date po ba kayo kung kailan niyo po kukunin 'yung sculpture?" Propesyonal na tanong ko.

"Kaya ba sa katapusan ng buwan?"

"Of course po, I'll provide an update on the designs to you later."

"Okay okay, thank you,"

Nang matapos ko ang kasalukuyan kong ginagawa na painting, agad naman akong nag sketch ng designs para sa gagawing sculpture. Ginuhit ko kaagad ang mga naiisip kong designs. Magli-limang taon na akong Artist, kaya naman gamay ko na ang mga bagay na ito.

"Hello, Ms. Mendoza?" Bungad ko sa kabilang linya ng tawag. "Ah, hello, Ryan. Okay na ba 'yung designs?"

"Yes po, ipapadala ko nalang po sa email ninyo—" nahinto ang aking sasabihin nang ito ay magsalita.

"No, Ryan, gusto ko personal mong ipapakita 'yun sa'kin. Kapag nagustuhan ko, may ibibigay ako sa'yong isang bigating kliyente, okay ba?" Nae-excite na tanong ni Ms. Mendoza.

"Ah, okay po. Could you kindly indicate a preferred time and meeting location?" propesyonal kong tanong. "Tomorrow sa Latte Lounge, at 1:00 PM,"

Inihahanda ko na ang mga designs na nagawa ko para sa sculpture. Nagsuot lang ako ng simpleng polo shirt na tinernohan ko ng denim jeans. Ganitong mga damit lang naman ang sinusuot ko lagi sa tuwing may meeting o may lakad ako. Alangan naman mag dress ako.

NANG MAKARATING ako sa meeting place namin, ay pumasok na rin ako kaagad. Nakita ko mula sa malayo si Ms. Mendoza na kumakaway sa akin, kaya nilapitan ko na ito agad.

"Goodafternoon, Ms. Mendoza," Ngiting bati ko rito, saka nakipagkamay. "Goodafternoon," bating pabalik nito.

"Long time no see, ha. Last meeting siguro natin 'yung nagpagawa ako sa'yo ng 48 by 60 na painting, 2 years ago!" Natatawang aniya. "Oo nga po, matagal-tagal na rin," tugon ko at tumawa ng bahagya.

"Talagang napapansin ko, every year talaga namang nagiging mas bigatin ka, ah,"

"Oo nga po, eh, salamat sa diyos at patuloy parin akong nagkakaroon ng mga kliyente," ngiting sabi ko.

"Naku, hindi 'yan mawawala, magaling ka!" puri nito. "Ay, salamat po," nahihiyang sambit ko.

"Nga pala, mabalik tayo, kamusta na 'yung designs?"

"Ah, ito po," Sambit ko, saka agad na inilabas ang aking sketchpad at pinakita rito ang designs. "Wow, kahit kailan ka talaga. Ang galing mo!" manghang sabi nito, tinititigan pa rin ang sketch.

"Ito, ito gusto ko 'to. Bagay sa garden ko 'to," Turo ni Ms. Mendoza sa isang sketch na ginawa ko. "Okay, sure po, gagawin po natin 'yan," nakangiti kong tugon, tumatango-tango. "Actually, hindi nga ako makapili dahil maganda lahat, eh. At dahil nagustuhan ko 'tong mga ginawa mo, ibibigay ko sa'yo 'yung kakilala ko,"

"A-ano po?" Tanong ko. hindi maintindihan ang pinupunto nito. "May kakilala akong naghahanap ng magaling na Artist, dahil gusto raw niyang magpagawa ng dalawang painting. Pero ito ang tatandaan mo, ha, Ryan, itong kliyente na 'to, hindi lang basta kliyente. Pinakamamahal na anak 'to ng Mayor natin," bulong na sabi nito, tumitingin sa paligid na para bang walang sinuman ang gusto niyang makarinig.

Nagulat ako sa sinabi na ito ni Ms. Mendoza, dahil ang pagkakaalam ko ay walang anak ang Mayor namin sa lugar na iyon.

"May anak po siya?" Takang tanong ko rito. "Oo, unica ijo nila 'yun! Pero 'wag kang maingay dahil hindi nila iyon pinapaalam sa labas. Inaanak ko 'yon, si Dylan. Dylan Navarro," pabulong na sagot nito.

Bumilis ang tibok ng puso ko nang malaman iyon. Hindi ko mawari kung bakit biglang ganoon ang naramdaman ko. Siguro at kinakabahan lang ako dahil syempre't anak ito ng Mayor. Sa pagkakaalam ko ay, Malaysian ang naging asawa ng Mayor namin kaya naman alam ko talagang hindi basta-bastang kliyente ang anak nito.

"Parang nakakakaba naman po ata 'yan," Natatawang sabi ko. "Naku, 'wag kang kabahan, magaling ka naman, eh. Pero 'yon nga, may pagka-masungit lang 'yun, ayaw niya ng pumapalpak sa trabaho. Pero alam ko namang magiging smooth lang ang trabaho mo sa kaniya, magaling ka naman, Ryan, eh," tumatangong tugon nito.

Hindi ko alam kung sapat ba 'yung pagpapagaan ng loob ni Ms. Mendoza sa akin. Pakiramdam ko ay walang epekto ang mga sinabi niya sa bilis ng tibok ng puso ko. Nagdadalawang-isip tuloy ako na tanggapin 'yung alok na iyon.

"Ano, G kaba?" Nakangiting tanong nito. Napaisip ako ng ilang sandali. "Pag-iisipan ko nalang po muna siguro," pilit na ngiti ko. "Ay, sige, walang problema, pero alam ko na hinding hindi mo pagsisisihan kapag tinanggap mo 'yun,"

Hindi pagsisisihan? Ganoon ba talaga kasungit 'yun at para pagsisihan?

NAKATULALA akong nakatingin sa kisame ng aking kuwarto, iniisip kung tutuloy ba ako sa kliyenteng iyon. Napaisip ako, wala naman sigurong mawawala kung susubukan ko, hindi ba?

"Hello, Ms. Mendoza?" Sabi ko sa kabilang linya ng tawag matapos kong i-dial ang numero nito.

"Hello, Ryan?" Sagot ng linya.

"Nakapag decide na po ako,"

Nakaupo ako ngayon at nag-aantay na dumating si Ms. Mendoza. Nakipag-meet up ako rito matapos kong makapag desisyon patungkol doon sa kliyente. Boong gabi ko itong pinag-isipan. Hindi na ako nakatulog kakaisip tungkol doon. Kaya naman ngayon ay buo na ang desisyon ko.

"So, nakapag desisyon ka na ba?" Nasasabik na tanong ni Ms. Mendoza.

"Yes po, tatanggapin ko na po," Kita ko ang saya sa mukha nito nang sabihin ko iyon.

"Kung gano'n, babalitaan kita kung kailan siya puwede. Alam mo naman ang mga mayayaman, puno ang kalendaryo niyan," natatawang sabi ni Ms. Mendoza.

"Para namang hindi rin po kayo mayaman," Biro ko, saka tumawa ng bahagya. "Naku, hindi, ah. Umaasa nalang ako ngayon sa clothing business namin ng asawa ko!" tumatawang tugon nito.

Sabado, ala-singko ng hapon hanggang ala-siyete ng gabi ang nasabing araw na puwede raw ang anak ng Mayor. Kaya kahit na abala ako sa pinapagawang sculpture ni Ms. Mendoza, ay pumayag pa rin ako sa kasunduang ito. Sabi kasi ni Ms. Mendoza ay kahit unahin ko nalang ang ipinapagawa ng bagong kliyente at isunod ko nalang ang kaniyang pinapagawa pagkatapos.

Habang ako ay nagmamaneho, dinala na lamang ako ng Google Maps sa harap ng isang marilag na hacienda na may napakataas na gate. Natanaw ko ang malawak na hardin na may mga bulaklak na nag-aagawan sa kagandahan, at isang malaking fountain sa gitna na bumubuhos ng tubig na tila ba sumasayaw sa hangin. Ang hacienda ay may arkitekturang klasiko at elegante, na napapalibutan ng mga matatayog na puno na nagbibigay ng lilim at katahimikan. Parang 'yung mga napapanood ko lang sa mga telebisyon.

"Sino po sila?" Tanong ng isang guard nang ito ay kumatok sa bintana ng aking kotse. "Ryan Trimimo po, Artist na kinuha ni Sir Dylan," pagpapakilala ko. Nakita kong ito ay sumenyas sa isa pang gwardya at binuksan kaagad ang gate.

Nang matuluyan itong mabuksan, pinasok ko na agad ang aking kotse sa loob, patungo sa isang malawak na parking lot na tila inilaan para sa maraming bisita. Ang parking lot ay may sapat na espasyo para sa maraming sasakyan.

"Ihahatid ko na ho kayo sa loob," Bungad sa akin ng isang matandang katulong nang ako ay makababa ng aking kotse.

Habang ako ay nasa loob ng hacienda, lalo pang lumawak ang aking pananaw sa laki nito. Ang garden sa harap ay tila kasing lawak ng isang maliit na sakahan sa probinsya, na may mga bulaklak at halaman na nagkalat sa malawak na espasyo. At ang fountain, na umaabot sa taas na kasing laki ng isang dalawang palapag na bahay, ay bumubuhos ng tubig na tila walang katapusan. Talaga namang sobrang yaman ng may-ari ng lugar na ito.

"Kanina pa raw kayo hinihintay ni Sir Dylan," Nakangiting sabi ng katulong habang kami ay naglalakad. "Naku, na-traffic po kase 'ko," nahihiyang sagot ko. "Ah, gano'n ba, pero napakalma na rin naman namin siya," tugon nito, tumatawa ng bahagya.

Teka, anong napakalma?

Makalipas ang lima hanggang pitong minutong paglalakad, sa wakas at kami ay nakarating na sa harap ng malaking front door ng hacienda. Ang pintuan ay napakalaki, halos kasing taas ng mga pintuan sa simbahan, na nagdadagdag sa grandeur ng hacienda.

"Goodluck po," Ngiting bati ng katulong sa akin, ako naman ay tila kinabahan sa sinabi niyang iyon. Anong goodluck?

Nang bumukas ang malaking two-way door na pinagbuksan ng dalawang katulong, ay tumambad sa akin ang napakalawak na sala ng hacienda. Mula sa aking kinatatayuan, tanaw ko na ang isang makisig na lalaki na nakaupo sa malaking L-shaped couch. Ang lalaki ay nakasuot ng elegante na black tuxedo at black trouser, na nagbibigay-diin sa kaniyang makisig na itsura. Nakaposisyon siya nang may pagmamalaki, na ang kanang paa ay nakapatong sa kaliwa, habang ang kaniyang mga kamay ay nakahawak sa magkabilang gilid ng sofa. Ngunit ang kaniyang mukha ay may pagka-kunot ang noo, na nagbibigay ng isang seryosong impresyon.

"You. Are. Late." Matigas na mga sambit nito na nakapag pababa naman sa akin ng tingin dahil sa hiya. Parang lalamunin na lang ako ng kahihiyan.

Saktong ala-singko ng hapon kasi ang talagang napag-usapang oras namin, ngunit nakarating naman ako ng 5:32. Sino naman kasi ang hindi maiinis kapag ganoon ka-late ang ka-meet up mo, hindi ba?

"My apologies, Sir, na-traffic po kasi,"

"Sit down," Utos nito at inilahad ang kamay sa harap nitong single couch. Agad ko naman itong sinunod at umupo kaagad. Nag-aalinlangan pa nga akong iapak ang aking sapatos sa loob sa sobrang kintab at puto ng sahig dito.

Naging tahimik lang ang pagitan namin. Nakatitig ito sa aking mga mata na para akong matutunaw sa kulay-dahon na mga mata nito na talaga namang nakakapang-akit sa akin. Saglit, lalaki nga pala ang image ko sa labas!

Bigla naman akong natuliro nang basagin nito ang katahimikan."I want you to make two paintings that have a size, 48 by 96, and 72 by 96 for me." Kibit-balikat nitong sabi, nakatitig pa rin sa aking mga mata. "What kind of design po, Sir?" pinilit kong maging tuwid at propesyonal ang aking pagsasalita dahil tila kinukuha niya ang aking atensyon.

Hindi ko kasi maiwasang mapatingin sa kaniyang matipunong katawan. Kahit na nakasuot siya ng makapal na damit, kita pa rin ang mga kurba ng kaniyang mga kalamnan. At ang kaniyang mga labi, na parang mga rosas na namumunga ng apoy, ay tila humihikayat sa akin na ito'y halikan. Ang mga kamay niya na maugat, ay talagang nakakapanghina sa akin.

"For 48 by 96, I want it to be abstract expressionism," Sagot nito. "What type of abstract expressionism po?" propesyonal na tanong ko habang abala sa pagsusulat sa maliit kong notepad.

"Lyrical," Maikling sagot nito. "And for 72 by 96, I want it to be narrative art. Mythological narrative. Ikaw na ang bahala kung anong specific image na gagawin," dagdag pa nito na ikinatango ko naman.

"But first, I want you to see kung saan ko ilalagay ang paintings. I need your opinion if it's beautiful from that spot, tyaka para may idea ka rin sa ip-paint mo," aniya saka tumayo. "Shall we?" yaya nito at inilahad ang kamay sa direksyon ng isang kuwarto. Tumango naman ako saka agad na tumayo, sumunod sa kaniya papunta sa pinto, na ang aking mga mata ay hindi maiwasang tumingin sa kaniyang likuran, na tila isang makisig na estatwa na gumagalaw.

Napaawang na lamang ang aking bibig sa pagkamangha nang makita ko ang loob ng kuwarto. Ang silid ay puno ng mga bookshelf na umaabot hanggang sa kisame, na naglalaman ng napakaraming libro sa iba't ibang kulay at sukat. Talaga namang malulunod ka sa sobrang dami ng libro dito.

"I want the narrative art painting to be here," Turo niya sa bakanteng dingding na bahagi ng library. Sa harap ng malaking pabilog na sofa couch. "Is it fine or not?" tanong nito sa akin, nakataas ang isang kilay. "It's fine," may kaunting ngiting sagot ko.

Nakita kong ang magkabilang dulo ng labi nito ay tumaas ng bahagya. Binibigyan ako ng nakakapang-akit na ngiti. "Good to hear," Tumangong tugon nito. "Now, let's go to the second spot," yaya niya.

LUMABAS kami ng library at sinundan siyang tumungo sa ikalawang palapag. Tatlong kuwarto lang ang naroon at sa pangatlong pinto kami pumunta. Simple lang ang loob, may malaking mesa na mayroong laptop at iilang libro, at isang malaking bookshelf sa likod nito. Habang ang isang bahagi naman ng kuwarto ay mayroong malaking TV at sofa. Sa tingin ko ay opisina niya ang kuwartong ito. Parang kasing laki na ng kuwarto ang art studio ko.

"The abstract expressionism naman will be here," Turo niya sa pader ng kuwarto. Malapit sa likod ng sofa. "It is perfect," napangiting tugon ko. Napatawa naman ito ng bahagya, hindi ko malaman ang dahilan. "What's wrong po?" takang tanong ko.

"Ah, nothing," Sagot niya sabay ipinagkrus ang mga kamay, nakangiti pa rin. Nang tumingin muli ako sa pader, nagsalita itong muli ngunit hindi ko ito narinig. "You're just cute,"

"May sinasabi po ba kayo, Sir?" tanong kong muli, umiling naman ito agad.

Pumunta ito sa kaniyang mesa at umupo sa office chair nito. "So," Nakangiting sambit nito, ipinaghawak ang dalawang kamay habang nakapatong ang mga siko sa mesa.

Agad akong lumapit sa kaniyang harapan nang siya ay magsalita. "So, what is the specific price of the two paintings?"

"Sa 48 by 96 painting, it will be 75,000. While the 72 by 96 painting is 120,000 pesos," Sagot ko. "Cheap, huh?" nakangising sambit nito, tumatango-tango.

Napatawa na lamang ako ng bahagya sa kaniyang sinabi. Nakalimutan ko nga palang mayaman ito at barya lang sa kaniya ang mga ito.

"How long have you been an Established Artist?" Tanong nito, nakatagilid ang ulo. "Turning 5 years," maikling sagot ko, napatango naman ito. Tumahimik ang pagitan namin. Nakatitig lang ito sa aking mga mata. Bigla naman akong napawisan nang makita ko ang bandang ibaba ng kaniyang katawan. Ang bagay na nasa pagitan ng kaniyang mga hita.

Sa tingin ko ay para itong hayop na gusto nang kumawala sa kaniyang lungga. Nanginginig ang aking mga tuhod at ang akin namang mga palad ay nagsisimula nang mamawis. Malamig ang kuwarto, ngunit ang buong katawan ko ay tila nag-iinit.

"Where are you lookin' at?" Tanong nito, saka itinagilid ang ulo. Napalunok ako sa tanong niyang iyon, hindi ko alam ang isasagot ko. Nagkibit-balikat ito saka kinagat ang pang ibabang labi, dahilan para ibaba ko ang tingin ko sa sahig. Parang gusto ko nalang maglaho ng parang bula.

Narinig ko ang kaniyang mga yapak at huminto ito sa harap ko, kaya naman napaangat ang aking tingin sa kaniya. "Is your ass getting wet because of me?" Bulong nito sa aking tainga saka ngumisi. "A-Ano po?" nanginginig kong tanong. "Don't act dumb," nakatitig nitong sabi sa akin.

Nagpigil ako ng hininga nang simulan niya akong halikan ng marahan sa aking leeg, habang ang mga kamay nito ay nakahawak sa aking mga pisngi. Tumaas ang mga halik nito sa aking labi. Parang may mga sariling buhay ang aking mga labi at ibinalik ko kaagad sa kaniya ang matatamis nitong halik.

Parang nage-espadahan ang aming mga dila. Nagpapalitan kami ng init ng hininga at malalagkit na laway. Ngayon ko lang naramdaman ang sensasyong ibinibigay niya sa akin. Sa lahat ng mga naging kasintahan kong babae ay hindi ko naramdaman ang ganitong klase ng saya, ang bilis ng tibok ng puso ko.

Bumaba ang kanang kamay nito sa aking bandang tiyan. Itinaas niya ang suot kong black polo shirt saka tuluyang hinubad sa akin. "S-sir Dylan—"

"Shh, I know you like it," Malanding sabi nito, pinigil ang aking sasabihin. Napalunok ako nang inilapit nito ang kaniyang labi sa aking dibdib. "A-ahh—" Ungol ko nang simulan nitong laruin ang aking dibdib gamit ang kaniyang mainit na dila. Napakapit ako sa kaniyang mga balikat sa sensyasong binibigay nito sa akin.

Umaangat ang labi nito papunta sa aking mga labi, saka ako hinalikan uli. Habang kami ay nagpapalitan ng mga halik, hinila niya ako papunta sa kaniyang mesa saka ako pinaupo. "Sir, th—this is wrong," Sabi ko nang aking tanggalin ang labi nito mula sa akin.

"Yeah, you're absolutely right!" Tugon nito, saka tumawa ng bahagya. "But remember this, darling, masarap kapag mali. Get it?" nakangising sabi nito saka ibinuka ang aking mga hita.

Napalunok akong muli nang simulan nitong buksan ang zipper ng pantalon ko. Ang katawan ko ay tila parang sabik sa mga susunod na gagawin nito. Pero ang isipan ko ay sinasabing mali ang ginagawa niyang iyon.

Hindi ko na lamang alam ang gagawin ko nang simulan nitong ibaba ang suot kong pantalon at saka sinunod ang soot kong boxer at brief.

"Ahh!" Napasigaw ako sa init ng bunganga nito nang simulan niyang isubo ang aking kahabaan.

"Sir Dylan—Ahh!" Sigaw kong muli nang laro-laruin ng kaniyang dila ang aking ari.

Napuno ng aking mga ungol ang kaniyang boong opisina dahil inilalabas pasok niya ang kaniyang bibig sa aking pagkalalaki. Hindi ko na alam ang mararamdaman ko sa sarap na ibinibigay niya sa akin. Ngayon ko lang naramdaman ang ligayang ipinapakamit niyang iyon sa akin.

"M-malapit na ako," Nahihiyang sabi ko kaya mas binilisan niya pa ang paglabas pasok ng kaniyang bibig sa akin. Hindi pa nagtatagal ay naramdaman kong sumabog na ang mainit na likido mula sa akin. Inipon iyon ni Dylan sa kaniyang bunganga saka ako sinunggaban ng agresibong halik. Dahil doon ay nalasahan ko ang sarili kong katas dahil halos ipagsama na ang aming mga labi sa sobrang pagkasabik namin sa isa't-isa.

Habang kami ay naghahalikan, mabilis niyang hinubad ang pang-itaas niya, ganoon na rin sa kaniyang pang-ibaba. Nang matuluyan niyang maihubad ang kaniyang boxer, dito na tumambad sa akin ang nakatayo nitong kahabaan. Para itong sawa na nakawala sa lungga, at handa nang makipag-gerahan.

"Turn around," Utos nito. Napalunok ako sa utos niyang iyon, tila nagdadalawang-isip. "Turn around!" sigaw nito, kaya naman ay tumalikod na agad ako. Itinulak niya ang aking katawan pababa sa kaniyang mesa. Napakagat-labi na lamang ako nang paluin niya ang aking pang-upo saka na pinasok ang kaniyang pagkalalaki sa akin.

"Ahh!" Sigaw ko nang maramdaman kong walang habas nitong ipinasok ang kahabaan niya sa butas ko. "Fuck, so tight," ungol nito saka hinugot ng kaunti ang kaniyang ari mula sa akin saka mariing ipinasok uli. Tila galit na galit at walang awa nitong inilalabas pasok ang kaniyang kahabaan sa aking butas, dahilan para mapaungol ako ng malakas. Hindi ko mapigilan ang mga nailalabas ko sa bibig ko, kaya naman hindi ko alam kung dinig ba ako sa labas o hindi.

"S-sir Dylan—Shit!" Ungol ko nang mas lalo pa itong idiniin ang pagkakapasok sa akin. "Don't call me 'Sir', honey, it makes me mad," seryosong bulong nito sa aking tainga habang patuloy pa rin sa pagbayo.

"Call me 'Honey', understood?" Mariing utos nito. Nang hindi ako sumagot sa kaniyang tanong, ay bumagal ang kaniyang pagpasok ngunit mas dumiin naman ito sa aking butas, dahilan para manlisik na lamang ang mga mata ko sa sarap.

"A-ah... O-okay, Honey," Sagot ko saka napakagat-labi. Lumakas ang aking ungol ng simulan uli nitong bilisan ang pagbayo sa aking likuran. "Ugh, fuck, I'm cummin'!" sigaw nito habang pabilis ng pabilis ang pagpasok. Nararamdaman ko naman ang pagsakit na ng aking kamay sa sobrang pagkapit ko sa mesang pinagpapatungan ko. Pakiramdam ko ay yumayanig ang buong mundo sa lakas ng pag-urong sulong sa akin ni Dylan.

Sa huling pagpasok nito sa loob ko ay mariin. Naramdaman kong dumaloy ang aming mainit at kulay gatas na likido sa aking mga hita. Napakagat-labi na lamang ako nang maramdaman kong dinilaan ito ni Dylan. "Much better than milk," Sabi nito sa akin nang maiharap niya ako sa kaniya, nakangisi.

"That was cut short," Dagdag nito, saka umupo sa kaniyang upuan, kinagat ang pang-ibabang labi. Parang may mga sariling buhay ang aking mga talampakan at lumapit ako sa kaniyang harapan saka lumuhod.

"Ah—shit, just like that, oh!" Ungol nito nang aking dilaan ang kaniyang kahabaan, sinunod ko naman ang dalawang mga bola nito. "Do you like it, honey?" tanong ko rito, nakatingala ng bahagya, saka ito napatango at napatingala sa sarap na binibigay ko sa kaniya.

"Ahh, fuck!" Ungol uli nito nang simulan kong ilabas-pasok ang aking bunganga sa loob nito. Napakapit siya ng mahigpit sa kaniyang upuan, hinihingal sa aking ginagawa. "I'm cummin', honey—oh!" naramdaman ko ang mainit na likido na napuno sa aking lalamunan.

"Spit it out—" Naputol ang kaniyang sasabihin nang dilaan ko ang kaniyang bibig na puno ng kaniyang katas ang aking dila. "What are you doi—" pinutol ko uli ang kaniyang mga sasabihin ng aking ipasok ang aking dila sa bibig nito, binibigyan siya ng malandi at agresibong mga halik.

Habang patuloy kaming naghahalikan, umupo ako sa kaniyang mga hita at kumapit sa kaniyang mga balikat nang simulan niyang himasin ang aking likod papunta sa aking dibdib. Hindi ko na naisip kung tama pa ba ang aming ginagawa o hindi dahil sa init na nararamdaman namin sa isa't-isa.

"Ang bilis mo namang matapos, Ryan, kaya bilib talaga ako sa'yo, eh!" Masayang sabi ni Ms. Mendoza sa akin nang makita niya ang sculpture na kaniyang ipinagawa. "Natapos ko na rin po kasi 'yung painting na pinapagawa ni Sir Dylan kaya ginawa ko na rin po 'yung inyo," nakangiting tugon ko.

DALAWANG linggo lamang ay natapos ko na ang painting na pinagawa niya sa akin. Hindi ko alam pero simula nang may mangyari sa amin ay sunod-sunod na iyon. Nangyari uli 'yon noong dinala ko ang painting sa hacienda nito.

Ngunit sa kabila ng mga nangyayari

sa amin ay walang kahit anumang namamagitan sa amin. Ayaw ko namang sabihin sa kaniya ang tungkol doon dahil wala akong sapat na lakas ng loob para gawin iyon.

Hindi niya rin kasi nababanggit ang tungkol doon kaya ayaw ko nang pag-usapan. Sunod-sunod ang mga nangyayari sa'ming iyon. Mga dalawang buwan na ata.

"I'm getting hard, darling," Seryosong ani Dylan habang hinihila ako papunta sa BMW niyang kotse. Kaarawan ko kasi ngayong araw kaya naman niyaya niya ako na pumunta ng beerhouse. Ngunit ngayon ay nakakaramdam nanaman siya ng kakaibang init sa kaniyang katawan, at gusto niyang palabasin ko iyon.

Mataman kaming naghahalikan habang ako ay nakaupo sa kaniyang mga hita mula rito sa likod ng kaniyang kotse. Mabilis niyang hinubad ang pang-itaas kong damit saka sinunod ang pants na suot ko. Para siyang sabik na sabik sa aking katawan.

Napaungol ako ng malakas saka napakapit sa kaniyang ulo nang kaniyang kagatin ang aking dibdib. Ipinaikot-ikot niya ang kaniyang dila, dahilan para mapahalinghing ako.

Itinigil niya ang kaniyang ginagawa at saka agad na inihubad ang pang-ibaba niya. Nanlaki ang mga mata ko nang makita ang kaniyang pagkalalaki na tayong-tayo at tila sing-tigas ng isang bato.

"Get this in," Kagat-labi nitong utos. Agad kong iniangat ang aking katawan saka dahan-dahang ipinasok ito sa aking butas. "Ah—" pigil-hininga akong napaigik dahil sa laki ng batuta nito.

Mahigit isang oras kaming nagbibigay ligaya sa isa't-isa. Wala kaming pakialam kung may makapansin sa kotse ni Dylan na tila umaalog. Pawis na pawis kami sa loob hindi lang dahil sa patay ang makina ng kotse ni Dylan, kung hindi dahil sa nagbabaga naming mga katawan.

"I will never get tired of fucking you, honey," Hinihingal na bulong nito sa aking tainga, habang nakapaibabaw sa akin. "You sure?" paninigurado ko. "Yes, darling. I will never get tired of fucking that so fucking tight ass of yours," sagot nito, saka tumawa ng bahagya.

Tumahimik ng saglit ang pagitan namin. Tinititigan ang isa't-isa habang magkapatong pa rin. Ngunit hindi pa nagtatagal ay binasag ko na kaagad ang katahimikan.

"I have a question," Sabi ko habang hinihimas ang kaniyang makinis at guwapong mukha. "What is it, honey?" tanong nito habang hinahalikan ang aking balikat.

"Ano ba tayo?" Seryoso kong tanong, napaangat naman ang tingin nito sa akin. Parang may pag-aalinlangan ang kulay-berde nitong mga mata.

Agad siyang umiwas ng tingin at saka umalis sa pagkakaibabaw sa akin, kinuha ang kaniyang boxer at leather pants. "Hey," Saway ko rito, nakangiti ng bahagya.

Tumingin lang ito sa akin ng may blangkong ekspresyon habang isinusuot ang kaniyang mga damit. "I will drive you home, anong oras na," Walang buhay na sabi nito saka bumaba ng kotse at pumunta sa driver's seat, mabilis na binuksan ang makina.

"What's wrong?" Mahinang tanong ko sa nagmamanehong katawan nito. Nakita kong tumingin lang ito sa akin mula sa salamin saka ibinalik uli ang tingin sa daan. Hindi ko na siya pinansin pa at sinuot agad ang mga damit kong nakakalat sa lapag ng kotse.

"Stop the car," Utos ko nang matapos kong maisuot ang aking mga saplot, ang mga mata'y puno ng galit. Agad naman niya itong sinunod saka mabilis naman akong bumaba ng kotse.

Matulin akong naglakad papalayo sa kaniya. Wala na akong pakialam kung saan ako dalhin ng paa ko, basta't ang gusto ko lang ay makalayo sa lalaking iyon.

Nakita ko na lamang ang aking sarili sa isang tulay, tanaw ang malawak na karagatan at mga ilaw ng mga gusali mula sa malayo. Hindi ko alam ang nararamdaman ko. Puno ito ng galit at kirot sa aking puso. Bakit hindi niya masagot-sagot ang simpleng katanungan kong iyon?

Habang mataman akong nakatingin sa malayo, naramdaman kong may humawak sa aking balikat. Agad ko itong nilingon at nakita kong si Dylan ang may gawa nito. "Let's go—" Naputol ang kaniyang sasabihin nang tanggalin ko ang pagkakahawak nito sa aking balikat.

NARAMDAMAN ko na lamang na may mga luhang pumatak sa aking mga pisngi bago ko pa man maibuka ang aking bibig. "Bakit ba hindi mo masagot 'yung simpleng tanong ko, ha?" Pasigaw na tanong ko, agad na pinunasan ang mga luha sa pisngi.

"Okay, para tumigil kana, sasagutin ko na. We. Are. Friends—" Sinampal ko ng malakas sa abot ng aking makakaya ang kanang pisngi nito, dahilan para mahinto ang kaniyang sagot.

"Friends? Puta sigurado kaba, Dylan?" Tumatawang tanong ko saka tumingala, pinipigilan ang mga luha.

"Pagkatapos ng mga ginagawa natin, tangina, friends? Nanggagago ka ba?" Dagdag ko nang ako ay humarap muli sa kaniya. Nakita kong kumunot ang noo nito at napatawa ng bahagya.

"Bakit? What. Did you. Expect?" Mariin na tanong nito habang nakataas ang isang kilay, saka napatawang muli. "Sa tingin mo papatulan kita? Pasalamat ka nga na I'm fucking that disgusting wet ass of yours, eh, gustong gusto mo rin naman. Tinitiis ko nga lang 'yang kalandian mo, eh. Hindi ako pumapatol sa isang kadiring kagaya mo, isa kalang talunan. Bakla!" Pagkatapos niyang sabihin iyon ay sinampal ko uli siya nag pagkalakas-lakas, iyon ay para sa pang babastos sa pagkatao ko. Napasapo siya sa kaniyang pisngi. "What the fuck?" bulalas nito.

"Gago. E, sino bang unang lapit sa'tin, diba ikaw? Sino ang lumandi? Diba ikaw? Tangina hindi ko sinabing tirahin mo ako o ikama mo ako sa loob ng putanginang dalawang buwan, Dylan!" Galit na galit na sigaw ko sa lalaki. "At tangina, 'wag na 'wag mong pakikialamanan ang pagkatao ko. Pinakialamanan ko ba 'yang tanginang nota mo na marami nang napasukang butas?" Dagdag ko, puno ng galit ang mga mata.

"Fuck you!" Mura nito sa akin, tumatalsik ang laway sa mukha ko. "Fuck you too. Hindi ko pinipilit ang sarili ko sa'yo, gago. Doon ka sa mga bayaran mo!" Sigaw ko saka lumakad ng matulin papalayo sa kaniyang pagmumukha. "Okay, sabagay wala namang pumapatol sa kagaya mo!" sigaw nito mula sa malayo.

Halo-halo ang mga emosyong nararamdaman ko sa aking dibdib. Galit, sakit, pagsisisi. Hindi ko alam na ganoon pala ang tingin niya sa akin sa tuwing may nangyayari sa amin.

Sobrang sakit kasi minahal ko siya ng patago. Napabayaan ko na rin ang trabaho ko dahil sa kaniya. Akala ko ay siya na ang tatanggap sa totoong ako. Hindi pala.

Ilang taon na ang nakalipas, nakahanap na rin ako ng tao na tatanggap sa tunay na ako. Siya si Rica, asawa ko. Tanggap niya ng buong puso ang katauhang tinatago ko ng ilang taon, na ngayon ay handa ng lumabas para sa tamang tao. May dalawang anak na rin kami ni Rica. Dalawang malusog na bata na si Ryanna at Mikey. Kambal sila. Iyon ang napili kong pangalan dahil naniniwala akong sila ang bunga ng pagmamahalan namin ng kanilang Ina na tanggap ang pagiging bakla ko.

Iniwan namin ang mga bata sa magulang ni Rica dahil ngayon ay araw ng aming 5th anniversary. "Love, bakit naman dito?" Natatawang tanong ko sa Asawa. "Ano ka ba, Mahal. I just want you to be happy," matamis na ngiting aniya.

"Being with you makes me happy, love. Tyaka hindi na tayo mga bata para sa bar," Natatawang tugon ko. "Ano ka ba, para sa mga bata lang ba 'yan? May mga matatandang foreigner nga lagi d'yan, eh. Kaya tara na, mahal, ket's have some fun!" yaya nito, pilit na hinihila ako papaloob. "'Di naman kita matitiis, eh,"

Habang masaya kaming sumasayaw ni Rica sa gitna ng maraming tao, narinig naming may umagaw sa mic ng tumutugtog sa isang banda. Napatingin kami kaagad ni Rica sa direksyon nito. Dylan?

Nakita kong bumulong ito sa tumutugtog ng gitara, piano at drums. Hindi pa nagtatagal ay tumgtog na rin ang banda, at nagsimulang kumanta ang lalaking nasa gitna ng entablado.

"Darling I.. I can explain," Nakatitig na kumakanta ito sa akin. On Bended Knee by Boyz II Men ang tinutugtog nila. Habang kinakanta niya iyon ay imbis na kilig o saya ang maramdaman ko, galit. Galit na bumalik mula sa kaniya.

"And I know I just need one more chance, to prove my love to you. If you come back to me, I'll guarantee, that i'd never let you go," Lumuhod ito habang kumakanta, naluluhang nakatitig sa akin. Kita ko ang nagkukulay-berde nitong mga mata dahil sa liwanag ng ilaw na tumatama sa kaniya. Napatingin ang mga tao sa akin, kasama na rito si Rica, nang mapansin nilang sa akin nakatingin si Dylan.

"Can we go back to the days our love was strong?" Sa kinanta niyang iyon siya tuluyang lumuha. Habang ako naman ay napakunot ang mga noo. Iniisip na, hindi mo naman ako minahal.

"Can you tell me how our perfect love goes wrong?" Sa linyang iyon na ako talagang nakaramdam ng galit sa aking ekspresyon. Hindi naman talaga niya ako minahal. Ginamit niya lang ako. Pinaglaruan niya lang ako. Kaya papaano niya nasabi na perfect love iyon.

Sa linyang iyon na siya huminto at sumenyas sa banda na huminto sa pagpapatugtog. Mataman lang itong tumingin sa akin. "Can I have another chance.. Honey?" Narinig kong ang mga tao sa paligid ko ay tila pinag-uusapan ako, si Rica naman ay gulong-gulo sa nangyayari, kanina pa ako binubulungan kung sino ba iyon.

Nakita ko naman ang mga mata ni Dylan na lumipat sa aking katabi. Kay Rica. "Who is she? Your sister?" Tanong nito saka tumawa ng bahagya.

"Asawa ko siya," Pagalit na sagot ko. Agad na lumapit ito sa akin at binitawan ang mic na hawak. "Ito, asawa mo?" turo niya kay Rica nang nakangisi. "Buti naman at may pumatol sa'yo?"

Sa sinabi niyang iyon ay hindi ko na napigilan ang galit ko kaya naduraan ko siya sa mukha. "What the fuck?!" Mura nito, na nakapagpatawa naman sa akin. "Siya 'yung taong tanggap ang tunay na ako, 'yung hindi ako pinaglalaruan. Hindi kagaya mo," nagsitilian naman ang mga tao sa sinabi kong iyon, dahilan para mapahiya si Dylan at mapatingin-tingin sa paligid.

"Ah, so hindi mo pa ba naaalala 'yung mga times na araw-araw kong tinitira 'yang munting butas mo?" Dahil sa sinabi niyang iyon, napatingin sa akin si Rica nang nakakunot ang mga noo. Hindi alam ang mga nangyayari.

Napatawa naman ako sa pinapakita ng mukha ni Dylan. Puno ng gigil na mapahiya ako at magbago ang isip sa akin ni Rica.

"Hey, babe, what's your name? Sa akin ka nalang, 'wag ka d'yan sa kadiring baklang 'yan—" Natigil ang sasabihin ni Dylan sa aking asawa nang sampalin ito ni Rica. "Ano sa tingin mo, paniniwalaan kita? Oo, hindi kita kilala, pero sumosobra kana. Mahal ko ang asawa ko, tanggap ko siya kung ano man siya. Siguro ganiyan ka dahil walang nagmamahal sa'yo, ano? Kawawa ka naman," nakangusong sabi ni Rica, na ikinatawa ko naman.

Nagpigil ng galit si Dylan at akmang susuntukin si Rica nang suntukin ko ang lalaki sa kaniyang pisngi, dahilan para mapasigaw ito sa sakit. "Minsan, mas lalaki pa sa lalaki ang mga bakla. Tyaka, hoy, gago, mas kadiri ka pa nga sa'kin, dahil kung sino sino ang mga tinitira mo." nakangising sabi ko rito na nakaupo sa lapag habang hawak pa rin ang pisnging namamaga. Napasigaw naman ang mga tao at sinunggaban ng bugbog si Dylan. Pinagtulungan siya ng mga ito.

"Let's go, love?" Tanong ko sa asawa, may matatamis na ngiti nang hawakan ko ang kaniyang kamay. "Let's go!"

Ngayon ay nabatid kong mali ang sinabi sa akin noon ni Ms. Mendoza. Na kapag tinanggap ko raw bilang kliyente ang lalaking si Dylan Navarro ay hinding hindi raw ako magsisisi. Kabaliktaran pala ang mangyayari.