บทที่ 14 ช่องว่างระหว่างคนกับคนช่างใหญ่หลวงเหลือเกิน
"จริงเหรอ?" จ้าวยู่ซินถูกหลอกจนงงไปหมด
ยังรู้สึกว่าเธอไม่เชื่อจริงๆ
"จริงสิ" สวี่หยางพยักหน้าอย่างจริงจัง
"ก็ได้ งั้นคุณไปเถอะ ฉันอยากรู้จริงๆ ว่าความรู้สึกของคุณแม่นยำแค่ไหน" จ้าวยู่ซินพูด
"อืม เดี๋ยวผมจะไปหาของถูกๆ มาให้" สวี่หยางตอบ
หลังจากคุยกันสักพัก ทั้งสองก็ลุกจากเตียง
ขณะกินอาหารเช้าที่ร้านอาหารข้างนอก สวี่หยางพูดว่า: "ที่รัก คืนนี้เราไปเดินซื้อของกันไหม?"