บทที่ 17 ซื้อกลับไปแขวนบนกำแพงเพื่อชื่นชม
"ได้ ๆ คุณว่ายังไงก็ยังงั้นแหละ"
เกาเฉิงเหวินยิ้มพลางส่ายหัว ไม่ได้โต้เถียงกับชายหนุ่ม รับม้วนภาพมาแล้วคลี่ออกบนโต๊ะข้าง ๆ
"ภาพร้อยสัตว์ของอู๋เต้าจื่อเหรอ?" สายตาของเกาเฉิงเหวินจับจ้องอยู่
"เถ้าแก่ เป็นไงบ้างครับ นี่เป็นของจริงใช่ไหม" ชายหนุ่มถามอย่างคาดหวัง
"ไม่ใช่ของจริง ภาพนี้ไม่ชัดเจน งานของอู๋เต้าจื่อไม่ว่าจะเป็นภาพคน ภาพทิวทัศน์ หรือภาพสัตว์ ล้วนแต่ชัดเจนมาก แต่ภาพนี้ดูเบลอ เห็นได้ชัดว่าเป็นของปลอม" เกาเฉิงเหวินให้คำวินิจฉัย