บทที่ 22 ไม่ใช่เรื่องของแก
สวี่หยางทำทีเป็นดูของอื่นๆ อย่างผิวเผิน สุดท้ายสายตาก็ตกไปที่แจกันดอกไม้ที่เขาถูกใจ เขาชี้มือไปที่มัน "แจกันใบนี้สวยดีนะ ซื้อกลับไปปลูกดอกไม้ วางไว้ที่ระเบียง น่าจะดูดีนะ เอาแจกันใบนี้ กับหยกรูอี้เมื่อกี้ รวมห้าพันหยวน ไม่มีปัญหาใช่ไหม"
เจ้าของร้านพูดอย่างลำบากใจ "น้องชาย แจกันใบนี้เป็นของถังป๋อหูที่เก็บไว้ในห้องหนังสือของเขา..."
นี่เป็นคำพูดที่เคยชิน หลุดออกมาโดยอัตโนมัติ