บทที่ 230 ก็สามารถโอ้อวดได้เหมือนกัน

หลิวอวี้เจวียนมองตามเงาร่างของจ้าวยู่ลู่ พูดด้วยความรู้สึกเหมือนเหล็กดีที่ไม่ได้เป็นเหล็กกล้าว่า "เธอรู้จักแต่วุ่นวายไปวันๆ ฉันแนะนำให้เธอรีบไปทุ่มเทความคิดกับเรื่องการกลับไปคืนดีกับสวี่หยางซะ!"

จ้าวยู่ลู่หยุดฝีเท้า หันหลังกลับมาพูดว่า "แม่ หนูบอกไปแล้วนะ อย่าพูดถึงสวี่หยางอีก!"

"ไม่พูดถึงสวี่หยาง ไม่พูดถึงสวี่หยาง จะไม่พูดได้ยังไง?" หลิวอวี้เจวียนพูดอย่างมีเหตุผล "ดูตัวเธอสิ ทุกวันไปทำงาน ก็แค่เป็นพนักงานธรรมดา เดือนหนึ่งได้เงินเท่าไหร่ แค่ไม่กี่พันหยวน ถ้าเธอกลับไปคืนดีกับสวี่หยาง จะอยากได้อะไรก็ได้ จะต้องไปทำงานทำไมอีก!"