บทที่ 30 ระบายความโกรธอย่างดุดัน

ติ้งลี่ฟังจบใบหน้าซีดขาว ขาทั้งสองข้างอ่อนแรงจนเกือบล้มลงกับพื้น

แย่แล้ว คราวนี้ตายแน่!

เมื่อเห็นสีหน้าของหวังเฮ่าที่ดูเหมือนจะกินคน ใจของติ้งลี่จมดิ่งลงสู่ก้นเหว

แต่เขาก็ยังฝืนความกลัวไว้ คิดแต่จะออกไปจากที่นี่โดยเร็วที่สุด

"แกรอดูเถอะ ฉันจะต้องแก้แค้นแกให้ได้!"

พูดจบ ติ้งลี่ก็วิ่งหนีออกจากโต๊ะพนันราวกับกำลังหนีอะไรบางอย่าง

เมื่อไม่มีเรื่องวุ่นวายให้ดูอีกต่อไป ผู้คนในที่เกิดเหตุต่างส่ายหน้าแล้วกลับไปทำกิจกรรมของตัวเอง คนที่เล่นพนันก็เล่นต่อ คนที่มุงดูก็มุงดูต่อ