บทที่ 42 เงินมัดจำ

หวังเฮ่ายืนอึ้งอยู่กับที่หลังจากได้ฟังคำพูดของเฉิน หงอิง

ผ่านไปหลายวินาทีเต็มๆ เขาถึงได้สติกลับมา แล้วพูดเสียงทุ้มว่า "คุณไม่เชื่อผมก็ช่างเถอะ แต่คุณจะไม่เชื่อลุงซูด้วยเหรอ?"

เฉิน หงอิงรีบส่ายหน้าพร้อมยิ้ม แล้วอธิบายว่า

"คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันหมายความว่าเห็ดหลินจือนี้ไม่ได้มีอายุแค่ร้อยปี แต่อย่างน้อยมันมีอายุสองร้อยปีแล้ว"

"นี่เป็นของหายากมาก พูดได้ว่าเป็นสมบัติล้ำค่า โดยทั่วไปเห็ดหลินจือคุณภาพและอายุขนาดนี้จะพบได้แต่ในป่าดงดิบลึกๆ เท่านั้น"