บทที่ 37 หลิงจือร้อยปี

เทือกเขาหลังหมู่บ้านเฉินเชื่อมต่อกับเทือกเขาสายหนึ่ง เนื่องจากติดกับบึงหนี่หว่อ จึงได้ชื่อว่าเทือกเขาเฉินถัน

สมุนไพรที่อยู่ด้านหน้าของเทือกเขาถูกเก็บเกี่ยวไปเกือบหมดแล้ว แต่ไม่มีใครกล้าเข้าไปในส่วนลึกสุดของเทือกเขา ได้ยินว่าข้างในนั้นไม่เพียงแต่มีสัตว์ป่าชุกชุม ยังมีสัตว์มีพิษนานาชนิด ถ้าถูกกัดแล้วไม่ตายก็พิการ

ก่อนหน้านี้ก็มีคนใจกล้าไม่กลัวตายเข้าไป แต่ผลคือไม่มีใครกลับออกมา