บทที่ 53 ชีซือหานที่น่าสงสาร

ชีซือหานยังเป็นเพียงสาวน้อยวัยรุ่น จะทนรับความเจ็บปวดเช่นนี้ได้อย่างไร

ตอนนี้เธอรู้สึกว่าสมองว่างเปล่า ราวกับว้าฟ้าจะถล่มลงมา

ค่อยๆ ฟื้นสติขึ้นมา หูได้ยินเสียงเรียกแผ่วเบาของหวังเฮ่า

เงยหน้าขึ้นเห็นหวังเฮ่ากำลังมองเธอด้วยความกังวล เธอก็ทนไม่ไหวร้องไห้ออกมา

"ฮือ!"

ชีซือหานร้องไห้เสียงดังขึ้นเรื่อยๆ เสียงฟังดูน่าสงสารมากขึ้นทุกที

เธอร้องไห้พลางซุกตัวเข้าไปในอ้อมอกของหวังเฮ่า