บทที่ 87 มอบกายถวายชีวิต
"พูดเหลวไหล! จ้าวเสี่ยวหมิงทำผิดแน่ๆ น้องชายหวังเฮ่าถึงได้พูดออกมา หุบปากซะ!"
นายอำเภอตวาดใส่เลขาฯ หูอย่างดุดัน
เลขาฯ หูกุมแก้มที่ถูกตบ น้ำตาคลอเบ้ามองนายอำเภอ
เมื่อเห็นว่านายอำเภอไม่มีทีท่าจะช่วยเธอ เธอจึงวิ่งออกจากห้องทำงานด้วยความน้อยใจ
"ในเมื่อนายอำเภอบอกว่าผมไม่ได้ใส่ร้ายจ้าวเสี่ยวหมิง แล้วนายอำเภอคิดยังไงกับผู้กำกับตงและนายตำรวจหวงล่ะครับ?"