บทที่ 96 รับผลกรรมที่ตัวเองก่อ
ควันสงครามลุกโชน...
หลังจากลมหยุดและฝนซา เซี่ยเสวียโอบแขนขาวผ่องของเธอรอบคอของหวังเฮ่า
ใบหน้างดงามเหนือใครของเธอเริ่มแดงระเรื่อ เห็นได้ชัดว่าความรู้สึกเมื่อครู่นี้ช่างวิเศษเหลือเกิน วิเศษจนแทบไม่น่าเชื่อ
"หิมะน้อย พี่เหนื่อยแล้ว ช่วยไปซื้ออาหารเช้าให้หน่อยได้ไหม!"
หวังเฮ่าพูดพร้อมรอยยิ้ม
เซี่ยเสวียตอบรับเบา ๆ ลุกขึ้นแต่งตัวแล้วออกไปซื้ออาหารเช้าให้หวังเฮ่า