บทที่ 124 เสื้อเปื้อนเลือดตัวหนึ่ง

เฟิง หมั่นถูกหวังเฮ่ากดจนหายใจหอบ ใบหน้าเล็กๆ แดงระเรื่อ หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลง

ดวงตาคู่งามจ้องมองหวังเฮ่าไม่วางตา

"เฮ่าจื่อ พี่สะใภ้รอนายตั้งนานเลยนะ!"

เธอพูดเสียงหวานเยิ้ม น้ำเสียงมีความออดอ้อนอยู่ในที

พูดจบ เฟิง หมั่นก็ยื่นแขนขวาโอบรอบคอของหวังเฮ่า

หวังเฮ่ารู้สึกใจเต้นแรง ก้มมองหญิงงามในอ้อมกอด ตอนนี้เธอมีใบหน้าแดงระเรื่อ ขนตายาวหลุบต่ำ แก้มสีชมพูชวนหลงใหลราวกับดอกท้อ