บทที่ 163 เสี่ยวเหว่ยและเจียเจียหายตัวไป

หวังเฮ่ารู้สึกตกใจขึ้นมาทันที ถ้าชีซือหานเคยเห็นพวกโจรเหล่านี้ พวกคนที่ไม่กลัวตายพวกนี้จะต้องหาตัวชีซือหานมาฆ่าปิดปากเพื่อปกป้องตัวเองแน่

"ไม่รู้จักค่ะ!"

ชีซือหานรีบส่ายหน้า แล้วชี้ไปที่เงาด้านหลังที่มองไม่เห็นหน้าเลยในภาพนั้น

"ฉันแค่รู้สึกว่าเงาด้านหลังนี้คุ้นมาก เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน"

หวังเฮ่ามองตามสายตาของชีซือหาน ทั้งภาพนั้นเบลอมาก น่าจะเป็นผลจากการขยายภาพ ในสภาพแบบนี้ ถ้าเงาในภาพเป็นตัวหวังเฮ่าเอง เขาอาจจะจำไม่ได้ด้วยซ้ำ แล้วนี่จะพูดถึงคนอื่นได้อย่างไร