บทที่ 337 ความจริงปรากฏสู่ผิวน้ำ
"ไม่จำเป็นหรอกครับ ผมเชื่อใจในตัวลุงเหวิน ท่านกับลุงเหวินสนิทกันมาก ศาสตราจารย์เสิ่นก็ต้องเป็นคนที่รักษาคำพูดแน่นอน ดังนั้นผมวางใจมากที่จะฝากหนังสัตว์พวกนี้ไว้กับท่าน"
หวังเฮ่าคิดไปคิดมา สุดท้ายก็ตัดสินใจที่จะมอบหนังสัตว์ให้ศาสตราจารย์เสิ่นศึกษาอย่างละเอียด
ไม่ว่าจะพูดยังไง หวังเฮ่าก็แค่อยากรู้ว่าบนหนังสัตว์นั้นบันทึกอะไรไว้บ้าง เขาไม่มีทางเอาโบราณวัตถุที่บรรพบุรุษทิ้งไว้ไปทำเงินมหาศาลได้หรอก