บทที่ 6

บทที่ 6 กุญเเจเเห่งโชค

ด้านนอกกระท่อมไม้ จางมิ๋งที่สู้กับศัตรูถึงสองคน ด้วยความยากลำบาก ตามร่างกายมีเเผลเต็มตัว จางมิ๋งเเสยะยิ้ม “ ท่าทางข้าจะเก่งขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย สามารถต่อกรกับพวกเจ้าสองคนพร้อมกันได้ „ [ ตายเเน่ข้าเจ้าชายชุดดำสองคนนี้ไม่ใช่ระดับอ่อนเเอสักนิด รู้งี้น่าจะหนีตั้งเเต่เเรก? ] ชายชุดดำ1ถามขึ้นมาอย่างสงสัย “ ข้ามีคำถามเจ้ามาเจอที่นี้ได้ยังไง? „ จางมิ๋งมองดูเเหวนที่ได้รับมาจากเซราฟ [ นั่นสิข้าเองก็ยังไม่รู้สักนิด รู้งี้น่าจะถามไว้ก่อนว่ารู้ที่ซ่อนได้ยังไง เเต่คงจะเปล่าประโยชน์ ถ้าไม่สามารถรอดไปได้ ] จางมิ๋งสูดหายใจเข้าเหมือนกลืนกินลมเพื่อตั้งสติ

จางมิ๋งถอดเเหวนออกมาสวมไส่ “ ไหนไหนเปอร์เซนต์การถูกฆ่านั้นสูงอยู่เเล้วขอ ทดสอบหน่อยเถอะว่าจะมีดีเเค่ไหนกัน ระวังด้วยละนี้เป็นการใช้ครั้งเเรก „ จางมิ๋งยิบหมวกอัศวินวิเศษสีดำมาสวมไว้ เกิดพลังงานสายฟ้าสีดำปะทะดังสนั่นเปรี้ยง! เปรี้ยง! สายฟ้าสสีดำเริ่มปล่อยพลังงานสุดร้ายกาจออกมา จนผู้คนต้องถอยออกห่าง หมวกอัศวิินเผยให้เห็นดวงตาสีเเดงสองดวงในดวงตา พร้อมกับรอยยิ้มของจางมิ๋งที่เเสยะยิ้มอย่างมีความสุข [ อา... นี้เหรอพลังงานที่พวยพุ่งออกมาจากหมวกทำให้เกิดการอยากจะระบายขึ้นมาทันที ] “ มาละเลงเลือดกันเถอะ „ จางมิ๋งวิ่งเข้าไปหาชายชุดดำ1 ตูมมม!! ปิวววว!! จางมิ๋งวิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าชายชุดดำ1เหวี่ยงหมัดที่อัดเเน่นไปด้วยพลังงานมหาศาลตูมมมมม

ชายชุดดำ1ยกดาบมารับการโจมตีบึมมม!! เเรงระเบิดของหมัดจางมิ๋งส่งตัวชายชุดดำหนึ่งปลิวไป ปิว! ร่างกายชายชุดดำหนึ่งชนเข้ากับต้นไม้บึมม! “เอือก?... บ้าน่่าเจ้านี้มันมีพลังเพิ่มขึ้น อย่าบอกนะว่าสิ่งที่เจ้านี้สวมไส่คือของวิเศษประเภทเพิ่มพลังนะ!!? ] ชายชุดดำหนึ่งตะโกนอย่างโกรธเเค้นพร้้อมกับเลือดในปากไหลออกมาไม่หยุด ร่างกายที่เหมือนกระดูกเกือบจะหักพร้อมกับการนั่งอยู่บนพื้น การหายใจที่เหมือนจะเข้าใกล้ความตาย ชายชุดดำสองยืนนิ่งด้วยอาการของคนที่มีความกลัว เห็นจางมิ๋งสวมหมวกสีดำมีสายฟ้าสีดำ ส่งเสียงคำรามของความอันตราย เปรี้ยง! เปรี้ยง! [ บ้าน่่าเจ้านี้เมื่อเวลาไม่นานยังเสียเปรียบทางเราอิยู่เลย เเต่เเค่การสวมของวิเศษทำให้เก่งขนาดนี้เลยเหรอ !! ]

จางมิ๋งวิ่งมองดูใบหน้าที่เเสดงถึงอาการกลัวตัวเองมาจากชายชุดดำสอง จางมิ๋งวิ่งเข้าไปหา ตูมมม! ปิวว! จางมิ๋งวิ่งมายืนอยู่ตรงหน้าชายชุดดำ2 พร้อมกับการเหวี่ยงหมัดโดยมีพลังงานสายฟ้าสีดำพวยพุ่งออกมาซัดไปตรงหน้าชายชุดดำ2 ตูม! หัวชายชุดดำ2ปลิวกระจุยกระจายเลือดสีเเดง น้ำเเดงไหลออกมาไม่หยุด จางมิ๋งฆ่าชายชุดดำ2เเล้ววิ่งตรงไปทางชายชุดดำ1 ตูม! จางมิ๋งพุ่งมาโดยใช้เท้าขวาเเทงไปเหมือนใบดาบที่เตรียมตัวปลิดชีพชายชุดดำ1 ปิววว ชายชุดดำ1อ้าปากออกกมาตูม! เท้าขวาจางมิ๋งเเทงทะลุหน้าท้องของชายชุดดำ1 ตูม! ชายชุดดำ1ตายด้วยการถูกเท้าขวาเสียบ

จางมิ๋งยิ้มออกมาอย่างบ้าคลั่งเหมือนสัตว์ร้ายที่ไม่สามารถหยุดการกระทำของตัวเองได้ “ เลือดที่สดใส ความบ้าคลั่งของไฟเเห่งความพิโรธ อาา.... ทำไมข้้าถึงสัมผัสได้เเต่ความพิโรธที่กำลังปะทุอยู่กันนะ นี้เหรอ ความโกรธอยากจะอาละวาดให้มันบ้าคลั่งเหลือเกิน!!! „ จางมิ๋งถูกหมวกอัศวินสีดำกลืนกินจิตสำนึกของตัวเองจนคุมไม่อยู่ เหมือนหมวกอัศวินกำลังกรีดร้องที่ต้องการเเสดงความพิโรธ พลังงานโดยรอบปะทุ บึม! จางมิ๋งมองไปเส้นทางนึง เเล้วพุ่งตรงไป ตูม! ปิวว! จางมิ๋งพุ่งด้วยความเร็วพร้อมกับสายฟ้าสีดำโดยรอบที่ตามมาเป็นของเเถม จางมิ๋งบินไปโดยทิ้งศพของชายชุดดำสองคนไว้เหมือนเศษขยะที่ไม่จำเป็นต้องสนใจ พร้้อมกับการยิ้มอย่างกระหายเลือด

ทางสถานที่กระท่อมเก่าเก่าที่เหมือจะไม่สามารถอาศัยอยู่ได้ถ้าไม่ซ่อมเวลาผ่านไป เซราฟยังยืนอยู่กับที่พร้อมกับมองหาซษโบรุอย่างไม่ประมาทเส้นสีขาวของซาโบรุค่อยค่อยเปลี่ยนเป็นสีเเดงเเทน โดยยืดออกไปนอกบ้า [ เส้นสีเเดงมาเเบบนี้ อย่าบอกนะว่าเจ้านี้กำลังจะตายด้วยบางสิ่งนะ? เส้นทางเเห่งโชคของฉันนี้มันร้ายกาจมากเเค่เดินอย่างเดียวเเละยื่นสิ่งของให้ คนคนนึงทุกอย่างก็เข้าทางฉันเเบบนี้ สุดยอดไปเลยละระบบโชค100เปอร์เซนต์มันเป็นเเบบนี้นิเอง โลกนี้น่าอยู่อย่างที่คิด ] ในช่วงพริบตาเดียวที่เส้นสีขาวที่สามารถมองเห็นได้เพียงเซราฟเปลี่ยนเส้นที่เชื่อมโยงกับซาโบรุให้เป็นสีเเดง

ด้านหลังซาโบรุ มีชายที่สวมหมวกอัศวินสีดำพุ่งเข้ามาจากด้านหลังประตู ปิว! บึม! บ้านสุดเเสนเก่าถูกทำลายทิ้้งพร้อมกับมีหมัดของจางมิ๋งต่อยตรงไปที่หลังหัวของซาโบรุ ปิว! ซาโบรุยกหมัดขึ้นมาป้องกันพร้อมกันกับการใช้ทักษะที่สาม [ ปีกวายุ ] ปีกสีเขียวเหมือนนกพร้อมกับมีพายุหมุนตรงปีก โดยขนาดปีกใหญ่เท่าตัวซาโบรุ ปรากฎออกมารับดาเมจหมัดสายฟ้าสีดำทมินจากการชกที่น่าสะพรึงกลัวของจางมิ๋ง ฟึม! บึม! ซาโบรุมองอย่างตกใจเห็นปีกสีเขียวที่เป็นทักษะที่สามของตัวเองโดนหมัดสายฟ้าที่ไม่ได้มีความสามารถของทักษะจอมยุทธ์ต่อย จนสามารถเห็นรอยเเผลจากการเข้าปะทะ ซาโบรุเเสดงสีหน้าอย่างตกใจ [ บ้าน่่าเจ้านี้มันจะบอกว่ามีพลังงานที่อันตรายกว่าทักษะงั้นเหรอ จะบอกว่าเจ้านี้มันทำลายทักษะที่สามของข้าด้วยพลังร่างกายล้วนล้วนเหรอ ไม่มีทางเป็นได้ เจ้าสวะข้าเป็นถึงจอมยุทธ์ขั้นสาม ไม่มีทางเเพ้เจ้านี้เเน่นอน!! ]

จากสีหน้าซาโบรุที่นิ่งสงบเปลี่ยนเป็นความโกรธเเทน หมัดสายฟ้าสีดำต่อยปีกวายุของซาโบรุทิ้ง บึมม! ซาโบรุใช้ช่วงเวลาที่มีฝุ่นควันระเบิดกระโดดไปยืนกลางอากาศประมาณตัวคนยืน พร้อมกับการเหวี่ยงเท้าที่มีทักษะที่สอง [ เท้าวายุ ] เท้าลมหมุนสีเขียวเหวี่ยงเท้าซัดไปตรงหลังหัวจางมิ๋ง ปิว! บึม! เกิดเเรงระเบิดมหาศาล ส่งตัวของจางมิ๋งบินไปทางเซราฟ ปิว! บึม! จางมิ๋งมิ๋งพุ่งทะลุบ้านบินออกจากบ้านไปโดยที่มีซาโบรุบินตามไป ปิว! ซาโบรุบินไปหาจางมิ๋งก่อนที่จะออกจากบ้านซาโบรุเหวี่ยง ปีกวายุสีเขียวฟันไปที่เซราฟ ฟิว! [ ไอ้เด็กนี้ตายไปสะเถอะ มันมากับเจ้านี้เเปลว่าต้องมีอะไรบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับเจ้าหมวกอัศวินสีดำเเน่นอน ]

ปีกสีเขียวฟาดมาโดยที่หวังจะตัดหัวเซราฟ เซราฟกระโดดไปทางขวามือครั้งเดียว ฟึบ! ปีกสีเขียวที่เกือบจะฟันหัวเซราฟขาดเปลี่ยนมาโจมตีโดนอากาศ โดยที่เซราฟไม่ได้หันไปมอง ซาโบรุอึ้งไปมาก [ บ้าน่า บ้าน่า บ้าน่า! เจ้าเด็กคนนี้เมื่อกี้มันกระโดดหลบเลย โดยที่ไม่มองสักนิดเนี่ยนะ จะบอกว่าเจ้านี้มันคาดการณ์การกระทำทั้งหมดโดยที่ไม่ต้องมองเหรอ !! เจ้านี้มันเป็นใครกัน? ชิ ฝากไว้ก่อนเถอะ เจ้าหนูุถือว่าโชคดีไปนะ ] ซาโบรุบินออกไปจากบ้านเพราะเป้าหมายเเต่เเรกคือฆ่าจางมิ๋งที่เหลือค่อยมาเก็บเซราฟ ซาโบรุบินหายไปจากบ้าน ทางด้านเซราฟอึ้งไปเเต่สีหน้ายังนิ่ง [ เกือบไปเมื่อกี้เจ้านั่นมันทำอะไรนะ ถ้าเส้นเเห่งโชคไม่สร้างรูปรองเท้าบนพื้น บางทีหัวฉันอาจจะหลุดไปเลยก็ได้ นี้นะเหรอการต่อสู้ของจอมยุทธ์นะ น่ากลัวมากเเค่การปะทะกันสามารถสร้างเเรงลมได้ขนาดนี้ เจ้าพวกนี้มันทำอย่างกับบ้านเป็นเเค่ของเล่นเลยนะ..... ตั้งเเต่เกิดมาสิ่งที่เรียกว่าจอมยุทธ์เป็นสิ่งที่ฉันหลงไหลที่สุดเลยละ ถ้าสักวันฉันอาจจะสามารถเป็นที่หนึ่งของโลกนี้ได้ รอก่อนเถอะ ตามในนิยายมากมายตัวเอกที่กลับชาติมาเกิดใหม่ล้วนเเต่มีีความสามารถสุดโกง อันนี้ก็มีความเป็นไปได้ที่จะโกงมากเหมือนกัน ถ้าเจ้าระบบทที่เขียนคำว่่โชคหนึ่งร้อยเปอร์เซนต์เปลี่ยนเป็นเก้าสิบเก้า อาจจะลำบากหน่อย เเต่นี้คือหนึ่งร้อยเปอร์เซนต์เท่ากับว่า นี้คือระบบที่มอบชัยชนะให้ฉันหนึ่งร้อยเปอร์เซนต์คำว่าโชค คือสิ่งที่จะวิ่งเข้้ามาหาฉัน ] เซราฟเเอบยิ้มในใจโดยคิดว่าตัวเองอาจจะได้รับความสามารถที่จะเป็นที่หนึ่งของโลก

เซร่ฟมองดูตรงหน้าตัวเอง เกิดเส้นเเห่งโชคสีทองทองที่ตัวเองสามารถมองเห็นได้เพียงคนเดียว เส้นเเห่งโชคยืดออกไปตรงใต้พื้นดินในบ้าน เซราฟเดินตรงไปทางเส้นเเห่งโชคที่เชื่อมต่อพื้นดิน เซราฟก้มตัวนำมือที่ขาวใสวางบนเส้นเเห่งโชค [ จะบอกว่าโชคของฉันอยู่ข้างในเหรอ น่าสนใจด้วยความสามาราถของโชค บางทีอาจจะมีสมบัติรออยู่ก็ได้ ] เซราฟมองไปที่ระบบโชคหนึ่งร้อยเปอร์เซนต์ยื่นมือเข้าไปในระบบโชคโดยกำลังมองหาบางอย่าง [ ระบบโชคอันนี้มีประโยชน์ใช้ได้ ทำการยิบบางอย่างจากในระบบโชคออกมา เป็นเหมือนกระเป๋าวิเศษที่ทำการเก็บสิ่งของบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับโชคของฉัน ] เซราฟนึกภาพไปถึงสิ่งที่ตัวเองต้องการยิบออกมา

เซราฟที่ดึงบางอย่างออกมาเป็นเหมือนกุญเเจโบราณยุคกลาง มีสีทองเคลือบทั้งหมด ขนาดเท่ามือเซราฟ เซราฟดึงกุญเเจออกมา เสียบไปที่เส้นเเห่งเเสงโดยเสียบลงไปที่พื้นชึบ! กุญเเจครึ่งนึงเสียบเข้าไปในบ้าน พื้นดินเกิดเเรงสั่น ตึง! ตึง! ตึง! ตึง! ตึง! เซราฟลุกขึ้นยืนดึงกุญเเจมาเก็บไว้ในระบบโชค มองดูตรงพื้น มีรูปรองเท้าเเสงสองคู่อยู่ตรงพื้น เซราฟมองดูรอยรองเท้าสีทองที่เป็นการบ่งบอกว่าให้รีบมาเยียบตรงนี้ เซราฟเดินมาเยียบมองลงไปที่พื้นดินโดยออกห่างจากจุดที่ตัวเองได้ทำการเสียบกุญเเจเข้าไป เซราฟมองอย่างสนใจเเต่ด้วยความที่ตัวเองได้ผ่านเรื่องราวมามากทำให้อารมณ์ความรู้สึกจากภายนอกที่เด็กเเต่ละคนจะต้องเเสดงออกมากลับกลายมาเป็นเย็นชาเเทน

ตรงหน้าเซราฟเเถวพื้นมีเเสงสีทองที่เหมือนประตูสองบานเปิดขึ้นมา ลวดลายประตูสีทองนั้นโบราณเเต่มีกลิ่นอายของคำว่าโชค ปัง! ประตูสีทองเปิดออกมารอให้ผู้คนเข้าไป [ ความสามารถของกุณเเจโชคที่ฉันตั้งชื่อไว้ค่อ การที่บางครั้้งเส้นเเห่งโชคมักจะติดอยู่ในดินหรือสถานที่ที่ฉันไม่สามารถไปได้ จึงต้องพึ่งพากุญเเจอันนี้ ที่จะนำพาฉันไปที่สถานที่เเห่งโชค ความสามารถนี้ถือว่าน่ากลัวใช้ได้ เอาละโชคเเบบไหนที่รอคอยอยู่กันนะ ไม่สิต้องบอกว่าตัวข้าจะได้รับสิ่งที่ยิ่งใหญ่เเค่ไหนต่างหาก ]