บทที่ 11

บทที่ 11 สมุดวาดภาพ

สถานที่กลางคืนท่ามกลางเเสงจันทร์ที่สาดส่องลงมา ค่ำคืนดำสนิท บาเรียมองใบหน้าของเซราฟอย่างเศร้าโศรก “ เส้นทางเหรอค่ะ? „ เซราฟเเบมือไปหาบาเรียเพื่อพยุงตัวบาเรียให้ลุกขึ้นยืน “ ใช่ เส้นทางนั้นมีเเน่นอน อยู่ที่ว่าเจ้านั้นต้องการหรือเปล่า โลกนี้มันยังสามารถทำอะไรได้มากมาย ค้นหาความหมายชีวิตสิ ข้าเองยังมีชีวิตที่ต้องการเดิน เจ้าชอบสิ่งใดละ เจ้าต้องการสิ่งใด ชีวิตเจ้าจะจบลงตรงท่ี่นี้เหรอ เจ้าอยากจะไล่ล่าความฝันไหมละ ความฝันที่เจ้าต้องการทำให้เป็นจริงนะ ชีวิตมันก็เป็นเเบบนี้เเละมีติดลบมากเเละมีติดบวกมาก ตามกระเเสของกาลเวลา อยากจะไปไล่ล่าความฝันของเจ้าหรือเปล่าละ ความฝันที่อยากจะทำนะ ถามใจตัวเองดูเเหวกมันออกมาดูสะ สิ่งที่เจ้าต้องการคือสิ่งใด? „

บาเรียมองดูใบหน้าอันเย็นชาของเซราฟ นึกไปถึงสมุดวาดภาพ เเละเป็นตัวเองตอนที่ยังเด็กกำลังวาดภาพอย่างสนุกสนานเเด่เพียงผู้เดียว ไม่มีสิ่งรบกวนมีเเต่เสียงลมพัดไปมา บาเรียมองดูมือของเซราฟ ยื่นมือไปจับมือเซราฟ “ ฉันยังอยากจะเดินค่ะ ช่วยเเสดงเส้นทางที่ฉันจะรอดไปจากช่วงเวลานี้ให้หน่อยค่ะ? „ เซราฟดึงตัวบาเรียขึ้นมาจากพื้น “ ถ้างั้นเดี่ยวจะเเสดงให้ดู นี้เป็นความลับนะ วันนี้ไปนอนที่บ้านเช่าละกัน „ บาเรียลังเลอย่างมาก “ เเต่ฉันไม่มีเงินค่ะ ?„ เซราฟเดินนำไปพร้อมกับเรียกให้บาเรียเดินตามมา “ เรื่องเงินเดี่ยวข้าจ่ายให้เอง ส่วนสิ่งตอบเเทนคือสิ่งที่เจ้าอยากจะตอบเเทนรูปเเบบไหนก็ได้ „ เซราฟเดินไปส่งบาเรียเช่าห้อง บาเรียขอบคุณเซราฟหลายรอบ

เซราฟที่ส่งบาเรีียเสร็จ เริ่มเดินไปตามถนนพร้อมกับสีหน้านิ่ง [ อืม เส้นสีทองกลับมาเป็นปกติเเล้วเด็กคนนี้ตอนที่วัดความเหมาะสมที่จะเป็นจอมยุทธ์หรือเปล่า ถือว่าเกินเกณปกติ สักวันจะกลายมาเป็นผู้ยิ่งใหญ่ถือว่าการสร้างบุญคุณตอนนี้ถือว่าผ่าน เเต่เอาเถอะ ไม่รู้เรื่องเเล้วละ ไม่รู้สักนิดว่าจะทำยังไง เส้นทางเหรอบางทีอาจจะเป็นเส้นทางนั้นก็ได้ ] เวลาผ่านไปเซราฟเดินมาถึงหน้าบ้านตัวเอง มีหญิงสาวผู้น่ารักยืนเท้าเอว งอนอย่างโกรธเคือง เป็นเซเรียนั้นเอง “ ช้ามากทางเราอุส่ารออย่างนานกว่าจะกลับมานะ พี่ชาย พ่อก็บอกอยู่ว่าให้รีบกลับมานะ „ เซเรียยืนรอให้เซราฟเดินมาถึงตรงหน้าตัวเอง เซราฟเดินมาโดยไม่สนใจน้องสาวตัวเอง “ โทษทีพอดีติดธุระ เอาละเข้าไปกันเถอะ ถึงเวลาฉลองเเล้วนี้นา „

เซเรียมองดูพี่ชายตัวเองเดินผ่านหน้าไป เเละเเล้วครอบครัวของเซราฟเริ่มฉลองกันอย่างสนุกสนาน เวลาตอนเช้ามาถึง เซราฟเเละเซเรียต้องไปที่โรงเรียนเเห่งนึงตามกำหนดการ เซราฟมองดูรถม้าที่ครอบครัวจ้างมา โดยมีพ่อเเม่ของทั้งสองคนคอยยืนส่ง เซราฟนั่งด้านข้้างเซเรีย โดยเซเรียมองดูภายนอกอย่างสนใจ มีผู้คนมากมายเดินผ่านไปมา เซเรียมองอย่างสงสัยว่่าไม่ใช่ทางที่ตัวเองต้องไป “ พี่ค่ะ ไปไหนเหรอค่ะ? „

“ เราจะไปรับคนผู้นึง„

“ ใครเหรอค่ะ? „ เซเรียกลับมามองดูเซราฟ

“ บาเรีย „เซราฟพูดอย่างกับเป็นเรื่องปกติ

เซเรียตะโกนทันทีี “ ไม่เอาค่ะ น้องไม่ยอมรับหรอกนะค่ะ ที่พี่มีเเฟนนะ!! „ คนขับรถม้าถึงกับอึ้งไปที่ได้ยินคำพูดของเด็กน้อยคนนี้

เซราฟตอบด้วยสีหน้านิ่ง “ ไม่ใช่เเฟนเเค่เป็นเพื่อน เรากำลังจะไปรับบาเรีย เพราะงั้นเเค่ไปรับมาเอง เจ้าเองก็มีคุณสมบัติที่ดีมากพอพอกับบาเรีย เพราะงั้นอย่าปล่อยให้บาเรียเเซงหน้าได้ละกัน „

เซเรียมองดูตาเซราฟ “ ไม่ใช่ใช่ไหมค่ะ „

เซราฟพยักหน้ารับ “ ใช่ „ [ จะคิดเเบบนั้นก็ไม่เเเปลกหรอกนะ หวังว่าการเป็นจอมมยุทธ์จะทำให้ชีวิตสบายขึ้นละกัน ]

รถม้ามาถึงห้องเช่าหลังนึงไม่ได้หรูหราอะไรเยอะมากเเละไม่ได้เก่าจนเกมือนสนิมเกาะ เป็นระดับปานกลาง บาเรียวิ่งไปที่รถม้าโดยเซราฟเดินลงมารับ บาเรียนั่งรถม้าไปกับกลุ่มของเซราฟ เวลาผ่านไปเด็กผู้หญิงสองคนคุยกันโดยเซราฟยังเงียบเหมือนป่าช้า ทั้งสามคนมาถึงที่หมาย เดินเข้าไปในโรงเรียน ด้านในทางเข้ามีเด็กเเต่ละคนยืนรอกันโดยต่อเเถวกันเพื่อรอเข้าทดสอบ เด็กเเต่ละคนต่างอายุใกล้เคียงกับเซราฟมากจนเรียกได้ว่า เป็นเด็กรุ่นเดียวกัน เซราฟกำลังยืนรออยู่ในเเถว มีผู้หญิงคนนึงเดินมายืนอยู่ด้านหลังเซราฟ ผมสีน้ำเงินยาวถึึงเอว ชื่อ ซีน่อน กำลัวยืนต่อเเถวด้วยท่ายืนตรง เหมือนอัศวิน เซราฟไม่คิดจะสนใจคนด้านหลังมาก

เวลาผ่านไป หญิงเเก่ผู้ทำหน้าที่ืดสอบรอบสอง เปิดปากขึ้นมา “ เอาละเหล่าเด็กเด็กทั้งหลาย เราจะมาทำการทดสอบคุณสมบัติเส้นทางของพวกเจ้าที่ต้องฝึกฝนกัน เเต่ละคนต่างมีเส้นทางที่เเตกต่างกัน ทำให้ มีความหลากหลายของจอมยุทธ์เเละ วิธีการคือ เข้าไปเเละรอสิ่งของที่จะส่งลงมา อาวุธวิเศษจะทำหน้าที่เลือกผู้ที่เหมาะสมกับตัวเอง นี้เป็นจุดเริ่มต้นของเส้นทาง ที่พวกเจ้้าจะได้เป็นจอมยุทธ์ ของวิเศษถูกเเบ่งออกเป็นเก้าระดับ ตั้งเเต่หนึ่งคือต่ำขึ้นไปสูงสุดคืออาวุธวิเศษระดับเก้า จอมยุทธ์รุ่นเยาว์ทั้งหลาย จงภูมิใจสะเถอะ บางครั้งอาวุธวิเศษก็ไม่ได้เลิอกพวกเจ้า เพราะงั้นไม่จำเป็นนต้องเศร้าใจไปที่อาวุธวิเศษนั้นไม่ได้เลือกพวกเจ้านะ ถ้างั้นคนเเรกเข้าไปได้ „

เด็กผู้ชายที่ทำหน้าที่เปิดงานเข้าไปทดสอบคนเเรกเดินเข้าไปในประตูสีเขียวสดใส พอเดินเข้ามาถึงเห็นเป็นเหมือนหอคอยสีเขียวสดใสมีสีเเดงของสิ่งของวิเศษมากมายกำลังลอยอยู่กลางอากาศ พื้้นที่โดยรอบเต็มไปด้วยหนังสือสีทองคำ โดยเเต่ละเล่มถูกทำให้ไม่สามารถเปิดอ่านได้ เเสงสีเขียวส่องลงมา อาววุธวิเศษดาบเล่มนึงลอยลงมาตกอยู่ตรงหน้าของเด็กชาย หญิงเเก่ที่ทำหน้าที่เป็นผู้คุมสอบพูดขึ้นมา “ ผ่านจะ เชิญออกไปรอด้านนอกได้นะ „ เด็กชายเดินออกไปด้านนอกห้องโดยมองดูดาบสุดสวยงามสีเขียวส่องเเสง

เด็กชายที่ออกมาจากห้องมีสายตาจำนวนมากมายมองตรงมาทางเด็กชายผู้นี้อย่างอิจฉา เซราฟสำรวจใบหน้าเด็กชาย [ อย่างนี้นิเอง เข้าไปรับของวิเศษสินะ เเปลว่าความเป็นได้ของเซเรียนั้นอาจจะดีมาก ] เซราฟมองดูตัวของเซเรียที่ยังเกรงมาก มีเเสงสีทองส่องเเสงเชื่อมต่อไปในประตูทางเข้าที่เด็กชายผู้นึงเดินออกมาจากในห้องโดยเส้นเเห่งเเสงเชื่อมต่อกับเซเรี [ ตอนนี้เป็นโชคของเซเรียงั้นเหรอ เด็กเเต่ละคนจะกลายมาเป็นผู้ยิ่งใหญ่ขนาดไหนกันนะ ] เวลาผ่านไปเด็กเเต่ละคนได้สิ่่งของที่ตัวเอง ได้รับมาจากในห้องเเต่ละอย่างมีความพิเศษมากเเต่รูปร่างนั้นเรียกได้ว่าเกือบจะลอกเลียนเเบบกันมา เวลานั้นดำเนินไปด้วยความเร็ว จนมาถึงตาของบาเรีย

บาเรียเดินเข้าไปในห้อง ยืนอยู่ตรงกลางห้อง มีหญิงเเก่ยืนเฝ้าเพื่อตรวจสอบความเรียบร้อย [ เด็กคนนี้ผู้ที่มีพรสวรรค์อันน่าสะพรึงกลัวเพราะงั้น บางทีอาจจะดึงดูดของวิเศษระดับสองลงมาได้ ] บาเรียมองขึ้นไปบนท้องฟ้า เเสงสีขาวของความว่างเปล่าลอยลงมา เป็นเพียงกระดาษเเผ่นเดียวที่ลอยลงมา รูปร่างคล้ายกับสมุดวาดรูป ลอยลงมาอยู่ตรงหน้าบาเรีย ผู้คุมสอบตกตะลึงไป [ บ้าน่านั่นมันกระดาษไร้ขีดจำกัด อาวุธวิเศษระดับสามเป็นอาวุธสุดอ่อนเเอนี้นา นอกจากการมีกระดาษที่สามารถวาดรูปได้ไม่จำกัดเเล้วก็ไม่มีอะไรอีก อาวุธวิเศษพันนี้มันขึ้นมาเป็นระดับสามได้ยังไง!? ] ด้วยเหตุนี้บาเรียจึงได้้อาวุธวิเศษระดับสามประเภทสมุดวาดภาพ